تاثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بی تمرینی بر پراکسیداسیون چربی و دفاع ضد اکسایشی غیرآنزیمی مردان سالم غیرفعال

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بی‌تمرینی بر پراکسیداسیون چربی (mda) و پاسخ دستگاه ضد اکسایشی بعد از یک جلسه فعالیت حاد بود. بدین منظور 20 مرد سالم غیرفعال به‌صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد نمونه‌گیری خون به‌منظور تعیین مقدار mda، اسید اوریک، بیلی‌روبین و پروتیین تام انجام گرفت. سپس آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت هشت هفته و هفته‌ای سه جلسه به تمرینات دویدن تداومی پرداختند، اما آزمودنی‌های گروه کنترل در این مدت هیچ برنامه تمرینی نداشتند. بعد از هشت هفته، دوباره نمونه‌گیری خون قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها انجام گرفت. پس از چهار هفته بی‌تمرینی به‌دنبال هشت هفته تمرین، از گروه تجربی مجدداً خون‌گیری قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها انجام گرفت. نتایج حاصل از آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه‌گیری‌های مکرر افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (mda) و اسید اوریک ناشی از یک جلسه فعالیت حاد در گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین نشان داد (05/0p < )، اما تفاوت معناداری در غلظت بیلی‌روبین و پروتیین تام پس از هشت هفته تمرین مشاهده نشد (05/0p > ). به‌علاوه پس از چهار هفته بی‌تمرینی افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (mda) مشاهده شد(05/0p < )، اما تغییرات در غلظت اسید اوریک، بیلی‌روبین و پروتیین تام پلاسما معنادار نبود (05/0 p > ). نتیجه اینکه هشت هفته تمرین دویدن تداومی احتمالاً سبب ایجاد سازگاری در دستگاه ضد اکسایشی و استرس اکسایشی می‌شود. اما در اثر بی‌تمرینی نتایج استرس اکسایشی معکوس می‌شود.