تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر سطوح برخی سایتوکاین های

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرات تمرینات ورزشی بر تعادل سایتوکاینی موش‌های ماده مبتلا به سرطان پستان است. بدین منظور 20 سر موش بالب سی ماده تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. پس از آشناسازی با محیط و تزریق سلول‌های سرطانی به همه موش‌ها، گروه تجربی به مدت شش هفته، پنج روز و با شدت متوسط تمرینات استقامتی را انجام دادند. موش‌ها روزانه از نظر تغییرات رشد تومور ارزیابی شدند. در پایان موش‌ها نخاعی شدند و بافت تومور برداشته شده و به‌سرعت فریز شد و در دمای 70- درجه سلسیوس نگهداری شد. نمونه تومور هموژنیزه شده و سپس با روش الایزا مقادیر سایتوکاین‌های il-17 و ifn-? در نمونه‌ها بررسی شد. از آزمون tمستقل برای تعیین اختلاف بین گروه‌ها استفاده شد. کاهش معنادار il-17 در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (03/0‌p=). همچنین، سطوح ifn-? افزایش نشان داد. ولی این افزایش از لحاظ آمار معنادار نبود. کاهش معنادار میزان رشد تومور نیز در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (005/0‌p=). از آنجا که il-17 در رگ زایی، رشد و متاستاز تومور نقش دارد، کاهش سطوح این سایتوکاین که به موازات کاهش حجم تومور است نشان می‌دهد که تمرین از طریق کاهش سطوح این سایتوکاین موجب کاهش رشد تومور می‌شود. همچنین افزایش در سطح ifn-? حاکی از تعدیل سایتوکاینی به‌وسیله تمرین در ریزمحیط تومور در راستای القای ایمنی سلولی ضد تومور است که نقش حمایتی تمرین در تحریک ایمنی ضد تومور را نشان می‌دهند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت تمرینات استقامتی نقش موثری در بازداری از رشد تومور در سرطان‌های وابسته به استروژن دارد.