تاثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد (Hiit) بر سطوح لپتین و عوامل وابسته به چاقی دانشجویان دختر دچار اضافه وزن

لپتین، یک هورمون مترشح از بافت چربی است که در تنظیم متابولیسم سلولی و تعادل انرژی نقش مهمی دارد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد بر سطوح لپتین و عوامل وابسته به‌ چاقی دانشجویان دختر دچار اضافه وزن بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 24 نفر از این دانشجویان با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30 kg/m2 ، به‌صورت هدفمند انتخاب و تصادفی، در دو گروه تجربی با میانگین سن 97/0±60/22سال، وزن 37/2±50/85 کیلوگرم و قد 82/2±80/166 سانتی‌متر و کنترل با میانگین سن 3/1±20/23 سال، وزن 18/3±90/82 کیلوگرم و قد 87/1±20/168 سانتی‌متر، قرار گرفتند.گروه تجربی در برنامه تمرینی تناوبی با شدت زیاد، به ‌مدت دوازده هفته و هر هفته سه جلسه با شدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه به ‌تمرین پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، وزن، درصد چربی، شاخص توده بدن و نسبت کمر به ‌لگن محاسبه ‌شدند. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون‌های کولموگروف-اسمیرنوف، t وابسته و مستقل در سطح معناداری 05/0? ? تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد، دوازده هفته تمرین تناوبی دویدن با شدت زیاد، بر کاهش سطوح سرمی لپتین پلاسما، وزن بدن، درصد چربی،bmi و whr در گروه تجربی نسبت به‌ گروه کنترل تاثیر معناداری داشته است (05/0?p). به‌نظر می‌رسد که تمرین تناوبی با شدت زیاد به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی و غیردارویی، می‌تواند اثر مثبتی بر کاهش مقدار لپتین و برخی عوامل وابسته به‌ چاقی و اضافه وزن داشته باشد.