آثار حاد 30 ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتیین واکنشگر- C و شاخص های فیزیولوژیک آزمون Rast در دانشجویان فعال

محرومیت از خواب، علاوه‌بر آسیب عملکرد ورزشی می تواند موجب افزایش خطر مرگ‌ومیر، بیماری های قلبی- عروقی و دیابت شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار 30 ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتیین واکنشگر-c و شاخص های فیزیولوژیک آزمون rast در دانشجویان فعال تفریحی بود. پژوهش حاضر نیمه تجربی است و برای اجرای آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون استفاده شد. 20 دانشجوی پسر سالم که حداقل یک جلسه در هفته فعالیت بدنی داشتند، با میانگین سن 3±5/20 سال، قد 5/9±171 سانتی متر، وزن 45/7±50/69 کیلو گرم و چربی بدن 5/2±14 درصد به‌صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و در دو وهله زمانی مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی ها هفت روز قبل از محرومیت از خواب و پس از هشت ساعت خواب کامل، آزمون های rast و یک تکرار بیشینه را اجرا کردند. همچنین، نمونه های خونی به‌منظور ارزیابی لاکتات خون، شش دقیقه پس از آزمون rast، و ارزیابی سطوح سرمی پروتیین واکنشگر-c، 30 دقیقه پیش از آغاز آزمون ها جمع آوری شد. یک هفته پس از آن و به‌دنبال 30 ساعت محرومیت از خواب، بار دیگر آزمون ها انجام گرفتند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری داده ها از نرم افزار spss نسخه 20 و آزمون t همبسته (به‌منظور بررسی تغییرات درون‌گروهی) استفاده شد. سطح معناداری آزمون 05/0 > p در نظر گرفته شد. نتایج آزمون t همبسته نشان داد که 30 ساعت محرومیت از خواب، موجب کاهش معنادار اوج، میانگین و حداقل توان بی هوازی می شود، درحالی‌که سطوح سرمی پروتیین واکنشگر-c، لاکتات خون و شاخص خستگی را به‌صورت معناداری افزایش می دهد (05/0 > p). با وجود این، این میزان محرومیت از خواب اثر معناداری بر قدرت عضلانی آزمودنی ها نداشت. برای حفظ سلامتی و عملکرد مطلوب ورزشی، کنترل میزان خواب افراد فعال و ورزشکاران ضروری به‌نظر می‌رسد. همچنین، پیشنهاد می‌شود به‌منظور کاهش شرایط التهابی و در نتیجه کاهش احتمالی عوامل خطرزای قلبی- عروقی، در مورد آثار سو احتمالی دوره های محرومیت از خواب به افراد مذکور اطلاع-رسانی شود.