مقایسه اثر تمرینات با حجم بالا و تمرینات با شدت بالا بر مقدار تجمع لاکتات، زمان اجرا و میزان بهبود 2VO اوج در دوندگان استقامتی 10-14 ساله

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات با حجم بالا و تمرینات با شدت بالا بر مقدار تجمع لاکتات، زمان اجرا و میزان بهبود اوج اکسیژن مصرفی (vo2peak) در دوندگان استقامتی 10-14 ساله انجام شد. بیست دانش‌آموز دونده استقامتی پسر با سن 32/2±5/12 سال، قد 27/3±62/154 سانتی‌متر، وزن 12/5±5/34 کیلوگرم، حداکثر ضربان قلب 1/3±5/207 ضربه در دقیقه و اوج اکسیژن مصرفی 22/3±45/36 میلی‌لیتر بر کیلوگرم در دقیقه به صورت متقاطع و در دو حالت در گروه‌های فعالیتی a و b در دو مدل فعالیت تناوبی با شدت بالا و حجم پایین (ht) (60 ثانیه فعالیت با شدت90? 2vo اوج و 60 ثانیه استراحت با شدت 30? 2vo اوج) به مدت 30 دقیقه و با شدت پایین و حجم بالا (vt) (60 ثانیه فعالیت با شدت 65? 2vo اوج و 60 ثانیه استراحت با شدت 30? 2vo اوج) به مدت 60 دقیقه طی دو دوره شش هفته‌ای و به فاصله پنج هفته از یکدیگر، به صورت داوطلبانه شرکت کردند. اوج اکسیژن مصرفی، نسبت تبادل تنفسی (rer)، رکورد دوی 1500 متر و لاکتات پلاسمای آزمودنی‌ها، هنگام فعالیت‌های تناوبی مختلف ثبت شد. به منظور مقایسه تفاوت میانگین‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری (05/0p?) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد در m1500t آزمودنی‌ها بین پیش و پس از آزمون نوع فعالیت ht، کاهش معناداری داشتند و این تفاوت بین مدل فعالیتی ht نسبت به مدل فعالیتی vt معنادار بود (05/0p < ). در مورد متغیرهای rer و لاکتات بیشینه (lacmax)، کاهش معناداری بین پیش و پس از استفاده از مدل فعالیتی ht نسبت به مدل فعالیتی vt مشاهده شد (05/0p < ). در مورد متغیر 2vo اوج این نتایج نشان داد که با استفاده از این دو مدل فعالیتی، افزایش معناداری بین مقادیر پیش و پس از فعالیت به وجود آمد (05/0p < ). بر اساس این یافته‌ها می‌توان نتیجه‌گیری کرد که مدل فعالیتی ht نسبت به مدل فعالیتی vt در مورد متغیرهای rer، peak2vo، lacmax و m1500t کارایی بالاتری دارد و با توجه به محدودیت زمانی در برنامه تمرینی این گروه از ورزشکاران، این مدل تمرینی ممکن است جایگزین خوبی برای مدل‌های تمرینی طولانی‌مدت و خسته‌‌کننده به لحاظ دوره زمانی باشد.