ارتباط بین ویژگی‌های پیکری، فیزیولوژیکی و ترکیب بدنی تکواندوکاران نخبه مرد با موفقیت آنها

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین ویژگی‌های پیکری، فیزیولوژیکی و ترکیب بدن تکواندوکاران نخبه مرد با موفقیت آنها بود. به این منظور 20 تکواندوکار مرد نخبه (میانگین سن 75/25 سال، وزن 6/73 کیلوگرم و قد 55/180 سانتیمتر) که در سال 1385 به اردوی تیم ملی دعوت شده بودند، ارزیابی شدند. از ویژگی‌های پیکری ترکیب بدنی، قد، وزن، درصد چربی بدن و شاخص توده بدن (bmi)، طول اندام تحتانی و طول بالاتنه و از ویژگی‌های فیزیولوژیکی، توان هوازی (آزمون شاتل ران) و توان بی هوازی (آزمون سارجنت)، چابکی (آزمون ایلی نویز)، انعطاف‌پذیری (آزمون خمش به جلو و عقب)، سرعت (آزمون دو 40 یارد) و تعادل (آزمون استورک) سنجیده شد. موفقیت تکواندوکاران باتوجه به مقام‌های کسب‌شده در مسابقات کشوری، آسیایی و بین‌المللی ارزش‌گذاری شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین، انحراف استاندارد اطلاعات به‌دست‌آمده و از روش همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط ویژگی‌های یادشده با موفقیت تکواندوکاران استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد بین تعادل (486/0 = r و 05/0p < )، انعطاف‌پذیری ناحیه کمر (474/0=r و 05/0p < ) و توان بی هوازی (559/0=r و 05/0p < ) با موفقیت تکواندوکاران نخبه ارتباط معنی‌داری وجود دارد. همچنین ارتباط بین سن (335/0=r و 149/0p < )، وزن (014/0=r و 935/0p < )، قد (032/0-=r و 392/0p < ). طول اندام تحتانی (065/0=r و 068/0p < )، توان هوازی (251/0=r و 286/0p < )، سرعت (224/0=r و 409/0p < )، چابکی (392/0-=r و 086/0p < ) و انعطاف‌پذیری به جلو (180/0=r و 450/0p < ) با موفقیت معنی‌دار نبود. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت موفقیت در رشته تکواندو به عوامل زیادی بستگی دارد و تکواندوکار موفق مرد باید انعطاف‌پذیری عالی کمر برای داشتن دامنه حرکات خوب در ناحیه کمر، حفظ تعادل مناسب برای افزایش ضربات امتیازآور در موقعیت‌های گوناگون و توان بی هوازی زیاد برای انجام ضربات و مهارت‌های سریع و انفجاری داشته باشد. همچنین احتمال می‌رود عواملی چون سرعت و چابکی تکواندوکاران باید تقویت شود.