بررسی رابطه ژنوتیپ های مرتبط با ژن های hif1-α و vegf با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال- مطالعه آزمایشی

مقدمه: هدف از پژوهش بررسی رابطه ژنوتیپ های مرتبط با ژن های hif1-α و vegf با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال بود.روش پژوهش: 23 زن غیر فعال 34 تا 43 ساله به صورت غیر هدفمند در دسترس انتخاب و 8 هفته تمرین هوازی هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه با شدت55% تا 75% ضربان قلب بیشینه انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرین، توان هوازی توسط آزمون برووس اندازه گیری شد. نمونه بزاقی اخذ و ژنوتیپ­های مختلف ژنهای ژن hif1- α   شامل cc و  ژنوتیپ­های مختلف ژن vegf شامل gg، cg و cc  اندازه گیری شد، از روشهای آماری تی زوجی و آنوا برای تغییرات میانگین های توان هوازی و برای بررسی ژنوتیپ ها از روش rlfp استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تغییرات توان هوازی آزمودنی ها و بررسی رابطه ژنوتیپ های مختلف ژنهای vegfو hif1-a  به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در ارتباط با ژنو تیپ های cc و ct ژن hif1- α   در ژنوتیپct برابر با(0.529p=) و ژنوتیپ های gg و cc و cgژن vegf ژنوتیپ  cgبرابر با (0.873=p) بوده که ژنوتیپ ct ژن hif1-α  بیشترین افزایش را داشته  اما این افزایش معنا دار نبوده است. نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط موجب افزایش توان هوازی در رابطه با پروفایل های ژنی ژن هایhif1-α  و vegf  در زنان غیر فعال چاق شده اما تغییرات توان هوازی در ارتباط با  پروفایل‌های ژنی ژن‌های مزبور  معنادار نمی باشد.

association of different hif1-α and vegf gene genotypes with changes in aerobic capacity following moderate-intensity endurance training in inactive women -a pilot study

introduction: this research aimed to investigate the relationship between hif1-α and vegf gene genotypes and changes in aerobic capacity following eight weeks of moderate-intensity endurance training in inactive women.methods: twenty-three inactive women aged 34 to 43 years old were conveniently selected and performed aerobic training for eight weeks and five 30-minute sessions per week with an intensity of 55% to 75% of maximum heart rate. before and after the training period, aerobic capacity was measured by the bruce test. a saliva sample was taken and different genotypes of the hif1-α gene including cc and different genotypes of the vegf gene including gg, cg, and cc were measured. statistical methods of paired t-test and anova were used to observe mean differences in aerobic capacity and the restriction fragment length polymorphism (rlfp) method was used to check genotypes.results: the results of changes in the aerobic capacity of the subjects and investigation of the relationship between the different genotypes of vegf and hif1-α genes following eight weeks of moderate-intensity endurance training, the aerobic capacity of cc and ct genotypes of the hif1-α gene were equal pre and post-intervention (p=0.529). also, gg, cc, and cg genotypes of the vegf gene were equal to the cg genotype (p=0·873). the ct genotype of the hif1-α gene has the most increase, but this increase was not significant. conclusion: therefore, eight weeks of moderate-intensity endurance training increases the aerobic capacity of hif1-a and vegf gene profiles in inactive obese women, but the changes in aerobic capacity of these gene profiles are not significant.