تاثیر تمرین هوازی و مقاومتی بر برخی عوامل انعقادی (pai-1، فیبرینوژن، pt، ptt) و فیبرینولیزی (tpa، پلاسمینوژن، دی‌دایمر) در زنان چاق کم‌تحرک

چاقی سبب به‌هم خوردن تعادل بین عوامل انعقادی (افزایش) و فیبرینولیزی (کاهش) می‌شود و در القای ترومبوز موثر است. فعالیت ورزشی در کنترل آسیب‌های ناشی از چاقی نقش دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر pai1، فیبرینوژن، pt، ptt، tpa، پلاسمینوژن و دی دایمر بود. 30 زن کم‌تحرک (3025 سال، نمایه‌ توده‌ بدن 30 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به‌طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی، 3 جلسه در هفته، هر جلسه 45-30 دقیقه با شدت 85-60 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. تمرین مقاومتی نیز براساس rm 10 با رعایت اصل اضافه‌بار به مدت 8 هفته انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون آماری anova و آزمون t همبسته انجام گرفت (0.5p<). تمرین هوازی سبب افزایش معنا‌دار tpa نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی شد (0.001=p). هر دوی تمرین مقاومتی و هوازی سبب افزایش معنا‌دار زمان پروترومبین (pt)، پلاسمینوژن، d دایمر و pai1 نسبت به گروه کنترل شدند (0.001=p). تمرین هوازی به افزایش معنا‌دار (0.001p=) و تمرین مقاومتی به کاهش معنا‌دار (0.003p=) فیبرینوژن نسبت به گروه کنترل منجر شد. زمان نسبی پروترومبوپلاستین (ptt) در گروه تمرین مقاومتی افزایش (0.03=p) و گروه تمرین هوازی کاهش (0.001=p) نسبت به گروه کنترل نشان دادند. تمرین هوازی تاثیر بهتری بر عوامل فیبرینولیزی مهم از جمله t-pa دارد، درحالی‌که تمرین مقاومتی کنترل بهتری بر برخی متغیرهای مهم انعقادی از جمله فیبرینوژن دارد.

The Effect of Aerobic and Resistance Training on Some Coagulation (PAI-1, Fibrinogen, PT, PTT) and Fibrinolysis (t-PA, Plasminogen and D-Dimer) Factors in Sedentary Obese Women

Obesity contributes to disrupt balance between coagulation (increasing) and fibrinolysis (decreasing) factors and is effective in inducing thrombosis. Physical activities play a role in controlling the damages caused by obesity. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of aerobic and resistance training on PAI1, fibrinogen, PT, PTT, tPA, plasminogen and Ddimer. 30 sedentary women (age: 2530 years, body mass index: 30 Kg/m2) voluntarily participated in this study and were randomly divided into three groups: aerobic training, resistance training and control. Aerobic training was performed 3 sessions a week, 3045 minutes each session with an intensity of 6085% of maximum heart rate. Resistance training was performed based on 10RM, following the principle of overload for 8 weeks. Data were analyzed by ANOVA and dependent t test (P<0.5). Aerobic training significantly increased tPA compared to control and resistance training groups (P=0.001). Both resistance and aerobic training significantly increased prothrombin time (PT), PAI1, plasminogen and Ddimer (P=0.001) compared to the control group. Aerobic training significantly increased (P=0.001) and resistance training significantly decreased (P=0.003) fibrinogen compared to the control group. The partial thromboplastin time (PTT) increased in the resistance training group (P=0.03) and decreased in aerobic training group (P=0.001) compared to the control group. Aerobic training has a better effect on important fibrinolysis factors including tPA, while resistance training has a better control on some important coagulation variables including fibrinogen