تاثیر شش هفته تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی بر سطوح استراحتی نسفاتین-1 و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن

با توجه به نقش نسفاتین-1 به‌عنوان پپتید کاهنده اشتها و همچنین کاهش انرژی دریافتی هنگام قرار گرفتن در معرض ارتفاع بالا تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر 6 هفته تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی بر سطوح استراحتی نسفاتین-1 و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه‌وزن طراحی شد. تعداد 24 زن جوان دارای اضافه‌وزن (سن 3.7±28.25 سال، قد 3.01±161.8 سانتی‌متر، وزن 7.18±78.64 کیلوگرم) انتخاب و به دو گروه (تعداد: 12 نفر، فعالیت 60 درصد ضربان قلب بیشینه در شرایط هایپوکسی 3000 متر) و نورموکسی (تعداد: 12 نفر، فعالیت 60 درصد ضربان قلب بیشینه در شرایط نورموکسی) تقسیم شدند. دوره تمرین 6 هفته و به صورت 3 جلسه در هفته بود. ویژگی‌های آنتروپومتریک، گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و نسفاتینا آزمودنی‌های قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه‌گیری شد از تیمستقل و وابسته برای تحلیل آماری استفاده شد... بر اساس نتایج تحلیل آماری تفاوت‌های بین گروهی وزن (0.16=p)، شاخص توده بدن (0.19=p) و گلوکز (0.23=p) معنی‌دار نبود، اما تغییرات درصد چربی (0.02=p) و دور کمر (0.03=p) انسولین (0.001=p)، مقاومت به انسولین (0.001=p) و نسفاتین-1 (0.002=p) معنی‌دار بود. نتایج تحقیق نشان داد که تمرین هوازی با شدت متوسط در شرایط هایپوکسی منجر به تغییرات بیشتری در نسفاتین-1 نسبت به فعالیت در شرایط نورموکسی می‌شود. احتمال می‌رود بهبود ترکیب بدن و شاخص مقاومت به انسولین با تغییرات نسفاتین-1 و کاهش اشتها و غذای دریافتی ناشی از آن مرتبط باشد.

Effects of 6-weeks aerobic training in hypoxic condition on resting Nesfati-1 and insulin resistance in overweight women

Introduction: Nesfatin1is a reducing appetite peptide, on the other hand energy demand decreases in high altitude, thus it’s possible that training in altitude could have more reducing effect on weight. We decided to do this research in order to investigation the effects of 6weeks aerobic training in hypoxic condition vs normoxic condition on resting Nesfati1 and insulin resistance in overweight women. Material and methods: Twentyfour overweight young women (age: 28.25±3.7 yrs. height: 161.8±3.01 cm, weight: 78.64±7.18) were selected and randomly assigned into two experimental groups: hypoxia group (n= 12, 60% of HRmax, in hypoxic condition resembling of 3000 m altitude) and normoxy group (n= 12, 60% of HRmax, in normoxy condition). Training program was consisted of 6 weeks and 3 sessions per week. Anthropometric characteristic, glucose concentration, insulin concentration, insulin resistance and Nesfatin1 plasma concentration were analyzed before and after training period. Dependent and independent ttest were used as statistical tests. Results: Between group differences in weight (p=0.16), BMI (p=0.19) and glucose (p=0.23) was not significant, but for fat percent (p=0.02), waist circumference (p=0.03), insulin (p=0.001), HOMAIR (p=0.001) and Nefatin1 (p=0.002) were significant. Conclusion: The results of this study showed that aerobic exercise in hypoxic condition led to higher increase in Nesfatin1 in comparison with normoxy condition. Presumably improvement in body composition and insulin resistance index are related to Nestin1 changes and resulting appetite and energy demand decrement