تاثیر تمرین تناوبی با شدت‌های مختلف روی سطوح پلاسمایی اورکسین a، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی تنفسی زنان دارای اضافه‌وزن و چاق

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوۀ تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط روی سطوح پلاسمایی اورکسینa، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی تنفسی زنان دارای اضافه‌وزن و چاق بود. 24 زن با دامنۀ سنی 45-25 سال به شکل داوطلبانه و غیرتصادفی به سه گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد (9n=،kg/m2  3.45 ±29.61(bmi=، شدت متوسط (8n= ؛ kg/m2  3.83 ± 28.19 bmi=) و کنترل (7n= ،kg/m2 4.71 ± 29.18bmi=) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی به مدت 8 هفته/ سه جلسه در هفته با شدت90-75% برای گروه hiit و80-60%ضربان قلب بیشینه برای گروهmiit اجرا شد. نتایج حاکی از کاهش معناداری در سطوح کلسترول تام و افزایش معناداری در استقامت قلبی تنفسی گروه‌های تمرینی بود (p≤0.05). از سوی دیگر، افزایش و تغییراتی در سطوح پلاسمایی اورکسین، کاهش تری‌گلیسیرید، ldl و درصد چربی بدن در گروه‌های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد، اما این تغییرات از نظر آماری معنادار نبود (0.05≤p). همچنین سطوح hdl در گروه hiit افزایش و در گروه miit کاهش نشان داد، که در هیچ‌کدام از گروه‌ها این تغییرات معنادار نبود (0.05≤p). به‌نظر ‌می‌رسد تمرین تناوبی با شدت‌های مختلف موجب افزایش سطوح پلاسمایی اورکسین و بهبود برخی شاخص‌های نیمرخ لیپیدی، درصد چربی بدن و استقامت قلبی تنفسی در زنان دارای اضافه‌وزن و چاق شده است، اما این بهبودی در گروه hiit بارزتر بود.