اثر هشت هفته تمرین ssg و مقاومتیپلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، gasp1 و igfi در بازیکنان نوجوان فوتبال

هدف مطالعۀ حاضر تعیین اثر دو شیوۀ تمرینی بازی در ابعاد کوچک (ssg) و مقاومتیپلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، پروتئین سرمی مرتبط با فاکتور رشد نوع 1 (gasp1) و عامل رشد شبه‌انسولین1 (igf1) در بازیکنان نوجوان فوتبال بود. 30 نفر از بازیکنان باشگاه گیتی‌پسند که سابقۀ آسیب‌دیدگی حاد نداشتند، به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین فوتبال (8 نفر)، گروه تمرین مقاومتیپلایومتریک (11 نفر ) و گروه کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. قبل و 24 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین، از سیاهرگ دست چپ هر آزمودنی در وضعیت نشسته در محل آزمایشگاه خون‌گیری شد. به‌منظور مقایسۀ داده‌ها از آزمونt  همبسته، آنوا و lsd در نرم‌افزار spss نسخۀ 22 استفاده شد (005/0p<)، یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد در پاسخ به هشت هفته تمرین مقاومتیپلایومتریک، سطوح سرمی مایوستاتین بازیکنان نوجوان فوتبال کاهش و سطوح igfι و gasp1 افزایش یافت (0.005>p). در گروه ssg نیز افزایش معنا‌دار igfι و gasp1 مشاهده شد. کاهش سطوح سرمی مایوستاتین در هر دو شیوۀ تمرینی، بیانگر تاثیر مثبت این دو شیوه است. از طرفی افزایش عوامل رشدی در این شیوه‌ها موید این مطلب است که می‌توان این شیوه‌ها را در دورۀ آماده‌سازی پیش‌فصل یا نگهداری در طول فصل استفاده کرد. بررسی‌های بیشتر برای مطالعۀ ارتباط این متغیرها با واسطه‌های بیوشیمیایی رشدی می‌توانند تصویر روشن‌تری از نقش این تغییرات را به ما نشان دهند.