تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر محتوای میتوکندری و pgc-1α چربی زیرپوستی در رت‌های نر چاق‌شده با رژیم غذایی پرچرب

هدف پژوهش حاضر، بررسی آثار تمرینات تناوبی با شدت بالا (hiit) و تداومی با شدت متوسط (mict)بر محتوای میتوکندری و pgc-1α چربی زیرپوستی در رت‌های نر چاق بود. 40 سر رت نر پس از القای چاقی با رژیم غذایی پرچرب (به مدت 10 هفته)، 8 سر رت از گروه رژیم غذایی پرچرب (o) و 8 سر رت گروه رژیم غذایی استاندارد (c) کشته شده و سایر رت‌های چاق به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل چاق (oc)، تمرین تداومی با شدت متوسط (mict) و تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) تقسیم شدند. برنامۀ hiit شامل اجرای 10 وهله‌ فعالیت 4 دقیقه‌ای با شدت معادل 90-85 درصد vo2max و با دوره‌های استراحتی فعال 2 دقیقه‌ای و برنامۀ mict با شدت معادل 70-65 درصد vo2maxبا مسافت طی‌شدۀ همسان با hiit به مدت 12 هفته و 5 جلسه در هر هفته اجرا شدند. از روش وسترن بلات برای اندازه‌گیری pgc-1α و از روش rt-pcr برای اندازه‌گیری بیان ژن mtdna استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون‌های anova، ancova و بونفرونی انجام گرفت و سطح معنا‌داری p≤0/05 در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که hiit و mict به افزایش شایان ‌توجه محتوی پروتئینی pgc-1α و بیان mtdna منجر شدند (0/05>p) بااین‌حال، hiit اثرات بیشتری داشت (0/05>p). به‌طور کلی، به‌نظر می‌رسد که hiit و mict به افزایش بیوژنز میتوکندری در چربی زیرپوستی منجر می‌شوند، درحالی‌که اثرات hiit به‌طور چشمگیری بیشتر است