تاثیر چهارده هفته فعالیت هوازی همزمان با مکمل‌دهی رزوراترول روی میزان پروتئین Sirt1 و Ucp-1 و Pgc-1α در بافت کبد ی، چربی زیر پوستی و چربی احشایی موش های صحرایی نر

تاثیر فعالیت بدنی مزمن و تغییرات فنوتیپ بافت چربی سفید از موضوعات جدید محسوب می شود که نتایج متناقض و سازوکارهای مولکولی پیشنهادی در مورد آن در حال بررسی است. مکمل رزوراترول نیز به عنوان عامل افزایندۀ متابولیسم چربی در بافت چربی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر مکمل دهی رزوراترول و فعالیت هوازی بر میزان پروتئین 1-sirt،1α-pgc و 1-ucp بافت کبدی و بافت چربی شکمی-کشاله ای و احشایی در موش های صحرایی نر بود. در این پژوهش 28 سر موش صحرایی نر (میانگین وزن10± 260 گرم، سن 8 هفته)، به طور تصادفی به چهار گروه شاهد (c)،تمرین (t)،مکمل-تمرین (s-t )و مکمل (s )تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 14 هفته (هفته ای 5 جلسه، هر جلسه به مدت 45دقیقه) روی نوار گردان فعالیت کردند. گروه مکمل- تمرین روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدنشان مکمل رزوراترول دریافت کردند. برای اندازه گیری پروتئین بافتی 1-ucp ،sirt1 ،1α-pgc از روش الایزا (ساندویچ دوتایی) استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای تحلیل داده ها استفاده و سطح معناداری 0.05≤p در نظر گرفته شد. میزان تغییرات پروتئین sirt1 و 1α-pgc در بافت کبدی و چربی سفید زیرپوستی و احشایی به ترتیب 0.05≤p و 0.001≤p بود. پروتئین 1-ucp نیز در بافت های مورد اندازه گیری در گروه مکمل-تمرین افزایش معناداری را پس از مصرف مکمل همراه با فعالیت هوازی از خود نشان داد (0.001≤p).با توجه به نتایج به دست آمده احتمال مکمل دهی موجب بهبود عملکرد بافت کبدی و تغییر فنوتیپ چربی سفید زیرپوستی به چربی بژ (بینابینی) می شود.