اثر 8 هفته تمرین تناوبی بر سطوح آدیپوکین ها ( آدیپونکتین و pai-1 ) و ملکول چسبان (vcam-1) سرمی زنان غیرفعال دارای اضافه وزن

هدف از تحقیق حاضر اثر هشت هفته تمرین بر آدیپونکتین، pai-1، vcam-1 در زنان غیرفعال میان‌سال هست. به همین منظور 40 زن (bmi بین 25-30 کیلوگرم بر مترمربع) با دامنه سنی 45 تا 35 سال به‌طور داوطلبانه به دو گروه تمرین و کنترل (20=n) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته سه اینتروال سرعتی 10 ثانیه با تناوب‌های استراحتی 30 ثانیه بین اینتروال ها و به دنبال آن سه تناوب سرعتی 30 ثانیه‌ای با تناوب‌های استراحتی 90 ثانیه) به فعالیت پرداختند.دو روز قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت‌ ناشتا ترکیب بدنی و فاکتورهای خونی اندازه‌گیری شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که پس از هشت هفته تمرین سطح آدیپونکتین سرم گروه تجربی به‌طور معنی داری افزایش یافت (p<0.05) و سطح vcam-1 و pai-1 سرمی کاهش معناداری یافت، همچنین درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی و محیط دور کمر بعد یک دوره تمرین در گروه تجربی کاهش و حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش یافت (p<0.05)؛ بنابراین می‌توان گفت که تمرین تناوبی باعث افزایش آدیپونکتین، همچنین کاهش vcam-1 و pai-1 می‌شود که این تغییرات می‌تواند باعث بهبود کیفیت زندگی در زنان غیرفعال چاق گردد.