مقایسۀ تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح tnfα و vegf بافت عضلۀ نعلی موش‌های چاق

هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح  tnf-αو  vegf بافت عضلۀ نعلی موش های چاق بود. به این منظور 45 سر موش هشت‌هفته‌ای به مدت هشت هفته با رژیم پر چرب تغذیه شدند. سپس 27 سر موش با شاخص تودۀ بدنی بیش از gr/cm2  0/68 به وزن gr10±320 به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل، فعالیت تداومی و فعالیت تناوبی با شدت بالا تقسیم شدند. پس از دو هفته آشناسازی و تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، گروه تناوبی و تداومی به‌ترتیب با شدت 100 درصد vvo2maxو 65 درصد vvo2maxدویدند، به‌طوری‌که مدت زمان دویدن براساس مسافت در گروه فعالیت ورزشی تناوبی محاسبه شد. گروه کنترل در هیچ برنامه ای شرکت نکردند. بلافاصله حیوانات تشریح و عضلۀ نعلی آنها جدا شد. پس از تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون آماری واریانس یکطرفه استفاده شد(p<0/05). یافته ها نشان داد فقط گروه فعالیت ورزشی تناوبی در مقایسه با گروه کنترل (p=0.001) و با گروه تداومی (p=0.003) موجب کاهش معنا دار سطوح vegf شد، اما سطوح  tnf-αدر هر سه گروه تفاوت معنا داری نداشت. همچنین نتایج نشان داد که برخلاف تصورات قبلی، فعالیت ورزشی تناوبی شدید موجب افزایش التهاب نشد. نگرانی در مورد انجام فعالیت ورزشی تناوبی و بالا رفتن التهاب و همچنین کاهش سطوح vegf گروه تناوبی در افراد چاق مورد تردید است که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است