تاثیر شش هفته تمرینات تناوبی مبتنی بر نقطه شکست ضربان قلب (hrdp) به روش d-max بر تغییرات لاکتات خون، زمان رسیدن به خستگی و عملکرد بازیکنان جوان فوتبال

هدف این پژوهش بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تناوبی مبتنی بر نقطۀ شکست ضربان قلب (hrdp) براساس مدل dmax بر لاکتات خون، عملکرد و مدت زمان رسیدن به خستگی بازیکنان جوان فوتبال بود. 20 بازیکن فوتبال برای شرکت در این پژوهش داوطلب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه تمرین (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه کنترل تمرینات باشگاهی خود را سه جلسه در هفته به مدت شش هفته و گروه تمرینی علاوه‌بر تمرینات باشگاهی، تمرینات تناوبی با شدت معادل hrdp براساس روشdmax را اجرا کردند. برای تعیین تفاوت های درون و میان‌گروهی به‌ترتیب از آزمون های t همبسته و t مستقل استفاده شد. زمان رسیدن به خستگی (p=0.00 ) و لاکتات تولیدی (p=0.02) فقط در گروه تمرینی به طور معنا داری افزایش داشت، اما بهبود عملکرد در هر دو گروه تمرین (p=0.02) و کنترل (p=0.04) مشاهده شد. همچنین گروه تمرینی به طور معناداری تاثیرات بهتری را بر سطح لاکتات (p=0.01)، زمان رسیدن به خستگی (p=0.01) و عملکرد (p=0.00) بازیکنان فوتبال داشت. به طور کلی به مربیان و بازیکنان فوتبال پیشنهاد می‌شود تا در کنار تمرینات باشگاهی خود، تمرینات تناوبی را با شدت معادل hrdp برگرفته از روشdmax برای رسیدن به اهداف تمرینی، به‌کار گیرند.