اثر هشت هفته مصرف روی و تمرین هوازی بر سطح گلوکز پلاسما و تعداد سلول‌های بتای پانکراس در رت‌های دیابتی

هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف مکمل روی و هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح قند خون و توزیع سلول‌های بتا پانکراس در موش‌های صحرایی دیابتی است. به‌طور تصادفی 60 رت نر بالغ به شش گروه تقسیم شدند: کنترل سالم (c)، کنترل تمرین (ce)، دیابت کنترل (d)، دیابتی با روی ((dz، دیابتی با تمرین (de)، و گروه دیابتی با روی و تمرین (dez). پس از هشت هفته، رت‌ها بی‌هوش شدند، سپس پانکراس جدا و پردازش شد. بخش‌هایی به‌طور تصادفی تعیین و تعداد سلول‌های رنگی بتا پانکراس شمارش شدند. سطح قند خون (bgl) در هفته‌های مختلف در این تحقیقات اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون واریانس‌ها نشان داد که bgl به‌طور چشمگیری در گروه‌های dez و dz در مقایسه با c و گروه‌های d و ce کاهش یافت (0/05>p). تعداد سلول‌های بتای جزایر لانگرهانس در گروه dez به‌طور معنا‌داری (0/05>p) بالاتر از گروه d (اندازۀ اثر 81٪) و de (اندازۀ اثر 97٪) و dz بالاتر از گروه d (اندازۀ اثر 99٪) بود و قابل مقایسه با گروه شاهد c و ce بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که مکمل روی همراه با تمرین هوازی می‌تواند نقش موثرتری در مدیریت دیابت داشته باشد و احتمالاً با کنترل بیماری دیابت و تحریک سلول‌های بتا به افزایش ترشح انسولین منجر شود. همچنین تا حد زیادی از تخریب سلول‌های بتای باقی‌مانده به‌وسیلۀ برخی از تغییرات پاتولوژیک مثل هیپرتروفی جلوگیری می‌کند.