تعیین قابلیت آسیب‌پذیری کیفی آب زیرزمینی دشت بیرجند با استفاده از الگوی دراستیک و واسنجی آن به روش تحلیل سلسله‌مراتبی

یکی از روش‌های شناسایی مناطق آسیب‌پذیر از آلودگی، استفاده از شاخص‌های کیفی است. در میان شاخص‌های کیفی موجود، شاخص دراستیک برای آسیب‌پذیری آب زیرزمینی از آلودگی، کاربرد فراوانی دارد. این شاخص از ترکیب هفت مولفه مختلف به‌دست می‌آید که هریک وزن منحصر‌به‌فردی دارد. تاکنون بیشتر پژوهش‌هایی که با این شاخص صورت پذیرفته، تنها به تهیه نقشه آسیب‌پذیری آبخوان منجر شده و کمتر به مبحث واسنجی و بهینه‌سازی ضرایب ورودی این الگو پرداخته است. پژوهش پیش رو، با هدف بررسی وضعیت آسیب‌پذیری آبخوان دشت بیرجند و افزایش دقت الگوی دراستیک صورت پذیرفت. برای این منظور، نقشه آسیب‌پذیری دشت بررسی‌شده در این پژوهش، با استفاده از شاخص دراستیک به‌دست آمد. سپس با توجه به مقدار غلظت نیترات آزمایش‌شده در چاه‌های مشاهده‌ای موجود در منطقه، واسنجی الگو با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی (ahp) انجام گرفت. برای این کار، مولفه‌های الگوی دراستیک با توجه به مقدار ناسازگاری به‌مثابه قید، با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی، الگوسازی شد. نتایج این پژوهش، از افزایش دقت الگوی دراستیک اصلاح‌شده نسبت به حالت کلی و رابطه همبستگی زیاد بین وزن‌های اصلاح‌شده با روش تحلیل سلسله‌مراتبی و غلظت نیترات مشاهده‌ای حکایت دارد.