تعیین قابلیت و توان بوم‌شناختی شهرستان رودان به‌منظور کاربری طبیعت‌گردی با استفاده از روش تصمیم‌گیری چند‌معیاره

این مقاله به بررسی ظرفیت و توان بوم‌شناختی شهرستان رودان برای کاربری طبیعت‌گردی و انتخاب مناسب‌ترین مکان‌های توسعه آن با استفاده از روش تصمیم‌گیری چند‌معیاره[1] می‌پردازد. برای این منظور، با شناسایی 11 معیار و 36 زیرمعیار و ارزیابی آنها با استفاده از روش دلفی، 9 معیار و 28 زیرمعیار به‌عنوان معیارهای مورد بررسی انتخاب شد. سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی[2] و با بهره‌گیری از نرم‌افزار [3]ec معیارهای انتخاب‌شده وزن‌دهی و اولویت‌بندی شد و در نهایت، نقشه لایه‌های مکانی برای معیارهای گزینش‌شده با استفاده از نرم‌افزار arcgis10 در محیط gis تهیه و پس از اعمال ضریب اهمیت، روی‌هم‌گذاری و تلفیق و مناطق مستعد توسعه طبیعت‌گردی شناسایی شد. نتایج نشان داد که مناطق دارای درجه توان اندک با 5/141323 هکتار و 4/43 درصد از کل اراضی، بیشترین مساحت اراضی را در شهرستان رودان به‌خود اختصاص داده است. 1/9 درصد از مساحت کل شهرستان شامل 3/29711 هکتار دارای توان زیاد، 9/57327 هکتار از سطح شهرستان معادل 6/17 درصد دارای توان متوسط و حدود 4/97344 هکتار معادل 9/29 درصد آن، اراضی فاقد توان برای توسعه طبیعت‌گردی است.