ارتباط پوشش گیاهی با دما و آلبدوی سطحی در دوره گرم سال با استفاده از داده‌های مودیس در شمال ایران

پوشش گیاهی عامل عمده نقل‌وانتقال انرژی بین زیست‌کره و جو محسوب می‌شود که آثار متفاوتی بر عناصر هواشناختی مناطق پیرامون خود دارد. در این مطالعه ارتباط بین مقادیر شاخص گیاهی تفاضلی نرمال‌شده با دمای سطحی و آلبدوی سطحی در نواحی شمالی ایران با استفاده از روش‌های آمار کلاسیک رگرسیون و زمین آماری کوکریجینگ بررسی شد. سه معیار آماری میانگین قدر مطلق خطا، انحراف جذر میانگین مربعات و متوسط درصد خطای مطلق نشان‌دهنده توان‌مندی به مراتب بهتر روش زمین آمار کوکریجینگ نسبت به رگرسیون کلاسیک در برآورد دمای سطحی و آلبدوی سطحی است. نتایج تحقیق در دوره مورد مطالعه نشان می‌دهد که دمای سطحی و آلبدوی سطحی تحت تاثیر مقادیر پوشش گیاهی است. سپس، از روابط به‌دست‌آمده در تعیین میزان خشکی مناطق استفاده شد. نواحی ساحلی و جنگلی دامنه‌های شمالی البرز با بیشترین مقدار سبزینگی (85/0) از حداقل درجه حرارت (23 درجه سلسیوس) و آلبدوی سطحی (7 درصد) مشخص است. همچنین، نواحی جنوبی رشته‌کوه البرز و قسمتی از مناطق ایران مرکزی با کمترین مقدار سبزینگی (09/0-) از حداکثر درجه حرارت به مقدار 45 درجه سلسیوس و بیشترین مقدار آلبدوی سطحی (38 درصد) مشخص است.