پهنه ‏بندی ریسک ‏پذیری سیل با استفاده از روش تصمیم ‏گیری چندمعیارۀ مبتنی بر استدلال شهودی دمپستر-شافر (مطالعۀ موردی: حوضۀ آبخیز نکارود)

سیل در میان سوانح طبیعی بیشترین خسارت را به بخش‏های مختلف کشور وارد می‏کند و به‏شدت در فعالیت‏های اقتصادی و اجتماعی تاثیر می‏گذارد. حوضه آبخیز نکارود به دلیل خصوصیات خاص محیطی مستعد رخداد سیل‏های متعدد و خطرناکی است. هدف از مطالعه حاضر پهنه‏بندی ریسک‏پذیری حوضه آبخیز نکارود ناشی از سیل با استفاده از روش تصمیم‏گیری چندمعیاره مبتنی بر استدلال شهودی است. برای برطرف‏کردن عدم قطعیت موجود در نظر کارشناسان متخصص در مورد درجه اهمیت معیارهای موثر در ریسک‏پذیری سیل، از تئوری استدلال شهودی و مدل دمپستر- شافر استفاده شده است. سپس، با بهره‏گیری از روش‏ تصمیم‏گیری چندمعیاره نقشه ریسک‏پذیری ناشی از سیل برای منطقه تهیه شده و در سطح زیرحوضه و کاربری‏های اراضی منطقه تحلیل شده است. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از بررسی طبقات مختلف ریسک‏پذیری، زیرحوضه پایاب نکا و سراب نکا به ترتیب بیشترین و کمترین مساحتِ مربوط به طبقه ریسک زیاد و خیلی زیاد را به خود اختصاص داده‏اند. همچنین، برای کاربری‏های جنگل انبوه، جنگل تنک، و مرتع نسبت مساحت طبقه ریسک کم و خیلی کم بیشتر از نسبت مساحت طبقه ریسک زیاد و خیلی زیاد است؛ ولی این نسبت برای کاربری‏های ساخته‏شده، زراعی، و باغ و آبی برعکس است.