تحلیل زمانی – مکانی آلودگی‌های خطرناک شهر تبریز با تاکید بر( pm10)

در مطالعه حاضر به تحلیل زمانی‏ مکانی آلودگی‏های خطرناک کلان‏شهر تبریز با تاکید بر pm10 پرداخته شده است. بدین منظور، از داده‏های آلودگی pm10 سازمان حفاظت محیط زیست تبریز پنج ایستگاه‏ باغشمال، راه‏آهن، راسته‏کوچه، آبرسان، و حکیم نظامی‏ طی دوره آماری هشت‏ساله (2005-2012) استفاده شد. در این مطالعه، روز خطرناک ‏روزی تلقی می‏شود که مقدار pm10 آن بیشتر از 420 میکروگرم بر متر مکعب باشد. ‏روش‏ کار بدین شرح است: پس از تنظیم ماتریس داده‏ها، روزهای حدی با آلودگی خطرناک pm10 بیشتر از 420 میکروگرم بر متر مکعب در طی دوره آماری هشت‏ساله (2005-2012) تفکیک و پس از فیلتر‏گذاری از نظر زمانی‏‏ مکانی تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل فراوانی pm10 نشان می‏دهد که در همه ایستگاه‏های مورد مطالعه بیشترین رخداد فراوانیpm10 در تابستان (ماه اوت) بوده است و بی‏شک سیطره پُرفشار جنب حاره، به دلیل تشکیل لایه‏های حرارتی بر روی ایران، در افزایش آلودگی‏های خطرناک تابستانه تبریز نقش موثری دارد. در فصل زمستان در بیشتر ایستگاه‏ها رخداد آلودگی‏های خطرناک pm10 به کمترین مقدار خود رسیده است. در بین ایستگاه‏های مورد مطالعه، ایستگاه باغشمال و آبرسان دارای بیشترین آلودگی خطرناک pm10 هستند.