بررسی مولفه های برنامه ریزی مشارکتی با رویکرد تاب آوری اجتماعی: مرور سیستماتیک

مشارکت تاثیر زیادی بر میزان تاب‌آوری اجتماع محلی دارد، تاب‌آوری اگر بخواهد شرایط مناسبی را فراهم آورد، بهتر است متناسب با نیازهای محلی بوده و ذینفعان را جهت درک پیچیدگی‌های سیستم شهری آگاهی بخشند، علی‌رغم بررسی پژوهش‌های اخیر در شناسایی مولفه‌های برنامه‌ریزی مشارکتی برای رسیدن به اجتماعی تاب آور، تاکنون مطالعه‌ای چارچوب مند و یکپارچه صورت نگرفته لذا شکاف اساسی در این زمینه وجود دارد، هدف از این پژوهش شناسایی مولفه‌های برنامه‌ریزی مشارکتی با رویکرد تاب‌آوری اجتماعی و تلاش برای دستیابی به مفهومی جامع از تلفیق این دو مولفه می‌باشد. روش پژوهش حاضر از نوع تحلیل سیستماتیک است، در مرحله اول 248 مقاله اولیه با ارزیابی سیستماتیک و 31 مقاله توسط غربالگری معیارهای شمول انتخاب شدند. این مقالات با استفاده از روش تحلیل تماتیک در نرم‌افزار maxqda موردبررسی دقیق‌تر قرار گرفتند. 215 کد شناسایی و نشانه‌ها در قالب 20 مفهوم و 6 مقوله بررسی گردید، مهم‌ترین مقوله‌های اصلی در قالب: مهارت و توانمندسازی ساکنین، پتانسیل جوامع محلی، بازیابی پایدار، هم‌افزایی نهادها، سرمایه اجتماعی و یکپارچگی و شفافیت دسته‌بندی گردید. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که ارتباط موثر بین مولفه‌های برنامه‌ریزی مشارکتی، تاب‌آوری اجتماعی و مولفه‌های اصلی برقرار است. مفاهیم آگاهی بخشی، اعتماد اجتماعی، توانمندسازی ساکنین، پاسخگویی در مواجه با بحران پرتکرارترین مفاهیم بوده که نمایانگر بیشترین ارجاع در اسناد موردبررسی است که دلالت بر ساختار چندوجهی تاب‌آوری اجتماعی دارد.

a study of the components of participatory planning with the social resilience approach: a systematic review

participation has a significant impact on the level of resilience of the local community. if resilience is to provide suitable conditions, it is better to be in accordance with local needs and inform the stakeholders to understand the complexities of the urban system. despite recent studies in identifying the components of participatory planning to achieve a resilient society, so far, no framework and integrated study has been done, so there is a fundamental gap in this field; the purpose of this research is to identify the components of participatory planning with a social resilience approach and try to achieve a comprehensive concept. it is a combination of these two components. the present research method is a systematic analysis; in the first stage, 248 primary articles were selected by systematic evaluation, and 31 articles were selected by screening the inclusion criteria. these articles were examined more closely using the thematic analysis method in maxqda software; 215 identification codes and signs were examined in the form of 20 concepts and 6 categories; the essential main categories were categorized in the form of skill and empowerment of residents, the potential of local communities, sustainable recovery, synergy of institutions, social capital, and integrity and transparency. the research results show an effective relationship between the components of participatory planning, social resilience, and the main components. awareness, social trust, empowerment of residents, and response in the face of crisis are the most frequent concepts that represent the most references in the examined documents, which indicate the multifaceted structure of social resilience.