ارزیابی میزان توانمندی زنان روستایی شهرستان کرمانشاه

موضوع توانمندسازی زنان گامی ضروری برای قرارگرفتن در مسیر توسعه انسانی و مدیریت استعدادها محسوب می‌گردد. توانمندسازی زنان روستایی در راستای عدالت جنسیتی بوده و از عوامل اساسی توسعه پایدار محسوب می‌شود. بنابراین آگاهی از میزان توانمندی زنان برای برنامه‌ریزی توسعه ضروری می‌باشد. این پژوهش علی با هدف بررسی میزان توانمندی زنان روستایی شهرستان کرمانشاه و شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر آن انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، جمعیت فعال زنان روستایی (64-15 سال) در شهرستان کرمانشاه بودند (41267=n) و نمونه‌ها با روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای محقق ساخته بود که بر اساس مدل گیتس و گیتس (2017) طراحی و ابعاد منابع (رفاه جسمی و روحی، آگاهی انتقادی و دارایی‌ها)، عاملیت (تصمیم‌گیری، رهبری و اقدام جمعی) و ساختارهای نهادی (حمایت خانواده، جامعه، بازار و دولت) را شامل می‌شد. بر اساس یافته‌ها، میانگین توانمندی زنان روستایی شهرستان کرمانشاه کمتر از حد متوسط بود. میزان توانمندی زنان روستایی در مولفه‌های منابع و عاملیت در سطح پایین‌تر از متوسط و بیشترین میزان توانمندی مربوط به ساختارهای نهادی بود. از بین متغیرهای مورد بررسی، حمایت خانواده از زنان روستایی و رفاه جسمانی نیز بالاترین میانگین‌ها را کسب کردند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که سه متغیر سطح تحصیلات، امکان شرکت در کلاس‌های آموزشی و امکان داشتن پس‌انداز سهم عمده‌ای در تبیین واریانس توانمندسازی زنان روستایی ایفا می‌کنند. پیشنهاد می‌شود در طراحی و اجرای پروژه‌های توانمندسازی زنان روستایی تقویت و انسجام سازمانی بین نهادهای دست‌اندرکار در راستای مدیریت یکپارچه توانمندسازی زنان روستایی صورت پذیرد. در این بین توسعه آموزش‌های غیررسمی و تامین اعتبارات خرد تاکید گردد.

assessing rural women’s empowerment in kermanshah township

the issue of women's empowerment is an essential step for human development and talent management. the empowerment of rural women is towards gender justice and its one of the key factors in sustainable development. therefore, awareness of the extent of women's empowerment is essential for development planning. this descriptive-correlational study was conducted to investigate the empowerment of rural women in kermanshah township. the statistical population of the study was rural women aged 15-64 years in kermanshah township (n= 41267) and samples were selected by multistage sampling method. a questionnaire was designed based on the gates and gates model (2017) and included the dimensions of resources (critical consciousness, bodily integrity and assets), agency (decision making, leadership and collective action) and institutional structures (family, community, market and state support). results showed that the mean of empowerment of rural women in kermanshah township is lower than average. rural women in kermanshah township are at lower than average of resources and agency dimensions and the highest average is related to institutional structures. among the variables studied, family support in the dimension of institutional structures, bodily integrity in the dimension of resources and leadership in the dimension of agency have achieved the highest averages. the results also showed that age has a positive and significant relationship with the empowerment of rural women and there are a significant difference in the empowerment of rural women according to marital status, being the head of household, husband's job and place of residence. accordingly, it is suggested that for the comprehensive empowerment of women and the use of the capacity and power of various institutions in a coordinated manner, in the design and implementation of programs for the empowerment of rural women, continuous communication should be provided between responsible institutions.