تحلیل اثرات احساس تعلق مکانی بر مشارکت روستائیان دراجرای طرح هادی مطالعه موردی: استان زنجان

در حال حاضر، موضوع حس تعلق به مکان، از محورهای مهم در افزایش مشارکت روستائیان و بهبود فرایند برنامهریزی این نواحی است. احساس تعلق به روستا نمایانگر احساس ذهنی مثبت افراد نسبت به زندگی در آن است. هدف تحقیق حاضر شناخت اثرات احساس تعلق مکانی در چهار بعد (تعلق عاطفی، رفتاری و شناختی و عملکردی) در فرایند مشارکت روستائیان در تهیه و اجرا و نگهداشت طرح هادی است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه) است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل روستاهای چیر، گلابرسفلی، چسب و سارمساقلو است. برای تعیین تعداد نمونه آماری از جدول مورگان استفاده گردید، تعداد نمونه لازم جهت تکمیل پرسشنامه برابر با 384 نمونه است. پرسشنامه ها با استفادهاز روش نمونه گیری تصادفی ساده تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای، جدول توافقی کای دو، کروسکال والیس و مدل تحلیل مسیر) استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد، بیشترین تاثیر احساس تعلق مکانی بر روی مشارکت روستائیان در طرح هادی مربوط به مولفه های تعلق عملکردی و تعلق شناختی میباشد. تحلیل یافته های استنباطی آزمون تی نیز نشان میدهد، بر اساس سطح مطلوبیت مورد آزمون و سطح معناداری وضعیت ابعاد چهارگانه احساس تعلق مکانی مطلوب ارزیابی میشود. بالاترین سطح مطلوبیت مربوط به تعلق شناختی به امکانات می باشد.