تحلیل نگرش و انتظارت زنان گردشگر از فضاهای جذب گردشگری روستایی مطالعه موردی: دهستان رودپی شرقی شهرستان ساری

توجه به نگرش و انتظارات زنان گردشگر از فضاهای جذب گردشگر روستایی و رفع نیازهای اساسی آنان در ابعاد فردی، روانی، اجتماعی و زیستی به‌منزله یکی از عوامل کلیدی و اساسی در راستای تقویت روابط اجتماعی در فضا و زمان است که نقش بسیار مهمی در جذب و حضورشان در فضاهای گردشگری روستایی دارد هرچند در کشور ما توجه چندان به آن نشده است. این پژوهش باهدف شناسایی نگرش و انتظارات زنان گردشگر و ارزیابی آن در روستاهای دهستان رودپی شرقی در شهرستان ساری انجام شد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر واکاوی ادبیات نظری به‌منظور شناسایی فضاهای جذب گردشگری روستایی است که در این خصوص 13 شاخص شناسایی‌شده است. سپس شاخص‌های مرتبط با هر متغیر تهیه و در قالب پرسشنامه تدوین‌شده است. پس از تعیین روایی محتوایی پرسشنامه توسط اساتید؛ نگرش و انتظارات زنان از فضاهای جذب گردشگر مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت. جامعه آماری این تحقیق 208 نمونه محاسبه و به‌صورت تصادفی بین زنان گردشگر توزیع و پخش‌شده است. نتایج به‌دست‌آمده از آزمون فریدمن نشان می‌دهد که متغیر محافظت با امتیاز 2.37 و آسایش با امتیاز 2.18 و لذت با امتیاز 1.45 بیشترین میانگین‌ها را به خود اختصاص دادند که نشان می‌دهد توجه به نیازهای زنان گردشگر در فضاهای عمومی خیلی مهم است. نتایج یافته‌های آزمون t تک نمونه‌ای نشان داد که سطح معناداری برای همه شاخص‌ها وجود دارد، به‌طوری‌که در شاخص‌های کیفی بصری با امتیاز 4.39 و شرایط نامساعد جوی با امتیاز 4.38 بیشترین میانگین‌ها را به خود اختصاص دادند.