واکاوی قابلیت پیاده ‏مداری؛ جنبشی در تقویت هویت ‏بخشی و انسجام اجتماعی شهرها مطالعه موردی: تحلیل تطبیقی بافت مرکزی شهرهای نقده و قروه

در دهه ‏های اخیر به دنبال گسترش بی‏ رویة کالبدی شهرها و نقش پُررنگ عامل اتومبیل، جوامع شهری به‏ تدریج شاهد تنزل کیفیات محیطی و فضایی در امر تعاملات، همبستگی، و انسجام اجتماعی شده است. انسجام اجتماعی موردقبول واقع ‏شدن تفاوت‏ های فرهنگی و هویت بومی است که درنهایت به یک سرمایة فرهنگی قوی می‏ انجامد. امروزه، جنبش پیاده ‏راه ‏سازی به دنبال تقویت حیات اجتماعی، هویت بومی، و تحقق شهری انسان‏ محور در کانون توجه برنامه ‏ریزان و طراحان شهری جای گرفته است. تحقیق حاضر با هدفی کاربردی و ماهیتی توصیفی- تحلیلی سعی در تحلیل تطبیقی امکان‏ سنجی ایجاد پیاده ‏راه در معابر موجود در بافت مرکزی شهرهای نقده و قروه با هدف تقویت هویت ‏بخشی، انسجام، و همبستگی اجتماعی دارد. شیوه‏ های گردآوری اطلاعات مبتنی بر روش‏های اسنادی- کتابخانه‏ ای و بهره ‏گیری از روش‏ های مشاهده، مصاحبه، و وارسی میدانی است. جامعة آماری و حجم نمونة تحقیق مشتمل بر دو گروه متخصصان حوزة علوم شهری و شهروندان بومی است. جهت تجزیه و تحلیل کمی نیز از آزمون‏ های کولموگروف- اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، آنتروپی شانون، و کوکوسو بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از آزمون پیرسون حاکی از آن است که بین دو مولفة پیاده‏ راه‏ سازی و تقویت انسجام و هویت شهری ارتباط همبستگی مثبت و قوی وجود دارد. همچنین، طبق روش آنتروپی شانون، مولفه‏ های ارتقای فضاهای جمعی و شرایط توپوگرافی به‏ ترتیب با وزن‏های 0/3985 و 0/002 بیشترین و کمترین سطح اهمیت و اولویت را در میان سایر مولفه ‏ها به خود اختصاص داده ‏اند. طبق نتایج روش کوکوسو نیز بافت مرکزی شهر نقده با ضریب نهایی 4/252 در وضعیت مطلوب‏ تری نسبت به بافت مرکزی شهر قروه با ضریب نهایی 1/83 در امر امکان ‏سنجی پیاده ‏راه‏ سازی جای گرفته است.

investigating the pedestrian capability, kinetic in strengthening the identity and social cohesion of citiescase study: comparative analysis of the central context of naqadeh and qorveh cities

extended abstractintroduction urban spaces are one of the most obvious areas of manifestation of identity, culture and civilization of urban society. due to its prominent role in the economic, physical, social and political structure of the city, the central context of cities has always been in the focus of attention of experts. following the physical expansion of cities and the prominent role of the car factor, urban communities have gradually witnessed the decline of environmental and spatial qualities in terms of social solidarity and cohesion. in the meantime, the implementation of sidewalks following the strengthening of social life, indigenous identity and human-centered urban realization has always become an effective policy and strategy at the level of urban communities. in this regard, the main purpose of the present study is a comparative study of the feasibility of creating sidewalks in the central part of the cities of naqadeh and qorveh with the aim of strengthening identity, cohesion and social solidarity in the city and seeks to answer the following questions. is: what is the level of correlation between the components of road construction and identity strengthening and social cohesion and solidarity? and the central context of which of the monocultural cities of naqadeh and qorveh can be implemented with the aim of strengthening social cohesion and identity?methodologyin the present study, with a practical purpose, a descriptive-analytical method and using document selection and library methods, the main concepts such as pedestrianism, identity and social cohesion are explained and the main components for specialized evaluation. the research has been extracted. the statistical population and sample size of the present study includes experts, thinkers and specialists in the field of urban sciences and all indigenous citizens of each of the study cities.