تبیین جهت ‏گیری سیاست خارجی هند در حوزه‌ ایندو- پاسفیک

طی یک دهه‌ اخیر تحولات ژئوپلیتیکی مهمی در حوزه‌ اقیانوس آرام و اقیانوس هند به ‏وقوع پیوسته است که احتمالاً در آینده‌ نه‏ چندان دور این منطقه را به محور ثقل سیاست بین ‏الملل تبدیل خواهد کرد. اصطلاحات ایندو- پاسفیک و آسیا- پاسفیک، که امروزه در توصیف این منطقه به ‏کار می‏ رود، بیانگر شرایط ژئوپلیتیکی جدید و در عین حال نمایانگر قطب ‏بندی‏ های جدید در جهان است. محور اصلی ایندو- پاسفیک ایالات متحده‌ امریکا و هند است و محور اصلی آسیا- پاسفیک چین و پاکستان است. سوال این است که جهت ‏گیری سیاست خارجی هند در حوزه‌ ایندو- پاسفیک چیست و چه عواملی بر این جهت‏گیری تاثیرگذارند؟ فرضیه‌ مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی بررسی شده آن است که سیاست خارجی هند در ایندو– پاسفیک از «استراتژی توازن گریزان» پیروی می‏کند و علت آن نیز حساسیت‏ های خاص منطقه‌ ایندو– پاسفیک برای منافع هندوستان است. هند ناچار است بین مجموعه ‏ای از منافع و ملاحظات در حوزه‌ ایندو– پاسفیک تعادل برقرار کند و انجام ‏دادن این کار سیاستمداران هند را با معمای پیچیده ‏ای مواجه کرده است. یافته ‏های مقاله نشان داد دولت‏ ها در عرصه‌ روابط بین‏ الملل هرگاه بر سر دوراهی سخت انتخاب قرار گیرند، ناچارند برای پرهیز از آسیب ‏پذیری جانب احتیاط را رعایت کنند و لذا روابط خود را به ‏گونه ‏ای تنظیم کنند که تعادل و توازن در آن رعایت شود.

explaininig the orientation of india’s foreign policy in the indo-pacific area

extended abstract over the past decade or two, it has often been argued that the center of gravity of power has shifted from the atlantic to the pacific. in political-security literature, this development is a kind of geopolitical change. therefore, both the cause of the change and the consequences of the change can be very important. for example, the reason for the change could be a reduction in the security puzzle in the atlantic ocean and, conversely, an intensification of the security puzzle in the pacific. the consequences of this change can be many, complex and even dangerous. one of the consequences of this change is the formation of two geopolitical axes in the asian region, which can be said to be almost as important as the eastern and western axes during the cold war and perhaps even more so. the two axes are indo-pacific with a focus on the united states and india and asia-pacific with a focus on china and pakistan. introduction the question is, what is india’s foreign policy orientation in the indo-pacific area and what factors influence this orientation? the hypothesis of the paper is that india’s foreign policy in indo-pacific follows a &counterbalance strategy& and is due in part to the particular sensitivities of the indo-pacific region to india’s interests.methodology the present article is considered as a development research in terms of type and purpose. the method of the article is descriptive-analytical.results and discussions india has to strike a balance between a range of interests and considerations in the indo-pacific area, and doing so has left indian politicians with a complex dilemma. on the other hand, china’s growing growth, with the belt-road initiative actually designing a new regional and international order map, worries new delhi and pushes it to play a role in indo-pacific geopolitical architecture. has forced. on the other hand, india fears that its entry into alliances and alliances against china will provoke the country’s sensitivity and force beijing to create problems for india. so india is trying to behave in such a way that while creating strategic restrictions for china, it will prevent jane from confronting india in various forms.the indo-pacific idea is essentially an american idea for the discipline and geopolitical architecture of the indian ocean and the pacific. the origin of this idea is the reduction of threats in the atlantic ocean and the increase in threats in the indo-pacific area. in other words, the us move from the atlantic to the pacific and the indian ocean is precisely because the soviet union collapsed as a rival to the united states, and china emerged as a new rival challenging the hegemonic position of the united states.