بررسی چگونگی سیاست‏گذاری ‏ها در فضای شهری (مورد مطالعه: شهر تهران)

بررسی فضای شهر و چگونگی سیاست‏گذاری‏ ها در فضای شهری یکی از موضوعات مورد بحث و بررسی در جغرافیای سیاسی است. در صورتی که، بدون توجه به چارچوب فضایی و قلمرو جغرافیایی شهر، سیاست‏گذاری ‏ها انجام گیرد، عدم تطابق بین سیاست ‏ها و فضای شهر مشکلاتی پدید می‏ آورد که جبران آن‏ها خسارت‏ های بسیار زیادی ایجاد می ‏کند. بنابراین، یکی از حوزه ‏هایی که امروزه جغرافی ‏دانان سیاسی را موظف ساخته تا به آن بپردازند موضوعِ چگونگی سیاست‏گذاری و مدیریت فضای سیاسی شهر با زیر بنای جغرافیایی است. در تهران، به‏ عنوان پایتخت سیاسی ایران، برای سازمان‏دهی سیاسی فضای شهر باید از آرای جغرافی‏دانان، به‏ ویژه جغرافی‏دانان سیاسی، برای بهکرد عملکردها استفاده کرد. هر نوع پروژه و طرح در راستای توسعه و مدیریت سیاسی فضای شهر تهران بدون همکاری و همیاری جغرافیا امکان‏پذیر نیست. چون که همه‌ پروژه ‏ها و طرح‏ ها در قالب و ظرف مکانی و فضایی از حالت بالقوه به حالت بالفعل درمی ‏آیند و تجربه نشان می‏ دهد هر طرحی که بدون حضور و نظرخواهی جغرافیا تدوین و اجرا شده است با مشکلاتی عدیده به ‏ویژه مشکلات زمین‏ ساختی و اقلیم‏ شناسی و عدم کارایی مکانی مواجه شده است. مقاله‌ بنیادی حاضر، با روش توصیفی- تحلیلی، درصدد بیان این مسئله است که برای سامان‏دهی و توسعه‌ شهر تهران باید سیاست‏گذاری ‏ها در راستای شرایط و امکانات جغرافیایی به ‏ویژه پتانسیل‏ هایی فضایی انجام گیرد. در این زمینه، بر دولت محلی به‏ عنوان نماد جغرافیایی و ایجاد امنیت به‏ عنوان عنصری سیاسی در فضای شهر تهران تاکید شده است.

investigating the policies in urban space (case study: tehran)

extended abstractintroductiongiven that space has different political, social, economic and cultural dimensions, addressing the political dimension of urban space and examining how urban space policymaking is one of the issues discussed in political geography. if, however, policies are taken without regard to the spatial context and geographical scope of the city; the mismatch between the policies and the urban space creates problems that can cause a great deal of damage. therefore, one of the areas that today obliges political geographers to deal with is the discussion of how to politicize and manage the political space of a city with a geographical infrastructure. in tehran, as the political capital of iran, the geopolitical views of geographers, especially political geographers, need to be used to organize operations in the city’s political space. any kind of project and project for the political development and management of tehran’s space is impossible without the cooperation of geography. because all projects and projects in the form of space and space come from potential to actual state of experience and experience; any project that has been formulated and implemented without the presence of geography has many problems, especially tectonic problems. climatology and spatial inefficiency are encountered. the present article, in a descriptive-analytical way, seeks to address the issue that, in order to organize and develop tehran, policies must be made in terms of geographical conditions and facilities, especially spatial potentials. in this context, the local government as a geographical symbol and the creation of security as a political element in tehran’s urban space has been emphasized.methodologythis article is a fundamental and theoretical research. the sources used include documentary and library texts and inferential analyzes and are organized in a descriptive-analytical method.results and discussiontehran’s environment as a metropolis has opportunities and challenges that if planned and managed properly and efficiently, many disadvantages will be eliminated and a high percentage of potentials and opportunities will find their way to the practical space and make the capital they become an important political point in the world. the increasing complexity of people’s relationships in modern societies has led to problems and problems in the social environment, especially in the capitals of countries. on the other hand, changes in the structure and social framework and the way it is formulated in the implementation and the new social order have multiplied the solution of problems and problems. based on this situation and depending on the political and social framework and the available facilities, the relevant policymakers and agents have adopted various strategies and measures to create and maintain security (political, social, cultural and environmental) as well as to prevent the occurrence of injuries. .