ارتقای سطح تاب‌آوری کلان‌شهر تهران در برابر سوانح طبیعی با تاکید بر زلزله (مطالعۀ موردی: منطقۀ 12 شهر تهران)

احتمال رخداد بلایا و سوانح طبیعی به‌عنوان پدیده‌های غیرقابل‌اجتناب همواره سکونتگاه‌های انسانی را تهدید می‌کند؛ از این‌رو وظیفه برنامه‌ریزان و مدیران شهری تنظیم الگوهای مناسب و مدون برای کاهش آسیب‌پذیری سکونتگاه‌های انسانی به‌ویژه شهرهاست که محل تجمع انسان، فعالیت و سرمایه به‌شمار می‌آید. این فرایند تاب‌آوری شهری نام دارد. براین‌اساس، پژوهش حاضر با هدف معرفی و کاربست رویکرد تاب‌آوری شهری در مقابل زمین‌لرزه و برنامه‌ریزی برای دستیابی به ارائه مدل مطلوب صورت گرفته است تا سطح تاب‌آوری کلان‌شهر تهران ارتقا یابد، تاثیرات زمین‌لرزه و آسیب‌پذیری جوامع کمتر شود و توانایی‌های مردم برای مقابله با خطرات ناشی از وقوع سوانح زمین‌لرزه در مناطق شهری تهران تقویت یابد. پژوهش حاضر کاربردی و توصیفیتحلیلی است که با بهره‌گیری از روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره در قالب تحلیل سلسله‌مراتبی ahp و نرم‌افزار expert choice انجام شده است. نتایج حاصل از پژوهش با رگرسیون چندمتغیره نشان می‌دهد ارجح‌ترین بعدی که بر ارتقای سطح تاب‌آوری زلزله منطقه 12 تهران تاثیرگذار است، بعد اقتصادی تاب‌آوری با ضریب رگرسیون استانداردشده beta 0.382 است. ابعاد دیگر برحسب اولویت عبارت‌اند از: بعد نهادی تاب‌آوری، بعد کالبدیمحیطی و بعد اجتماعی تاب‌آوری. همچنین براساس داده‌های کلی تحلیل سلسله‌مراتبی از ابعاد تاب‌آوری منطقه 12 تهران، اولویت ابعاد ارتقای سطح تاب‌آوری زلزله منطقه 12 تهران با اهمیت بالای بعد کالبدیزیرساختی با ضریب 0.462 همراه است.

Enhancing Tehran resilience against natural hazards with Emphasize on earthquake.case study 12th district of tehran municipality

Natural phenomena, as the earthquake has always existed, and modern humans, despite the remarkable advances in technology, can not prevent them from happening. The earthquake has always been regarded as a threat to human life, and despite the fact that it does not exclude nonurban areas, and these regions suffer a lot of financial and human losses, cities, because of the accumulation of capital and high population density, as well as due to their widespread damage is more than other human settlements. What causes fatalities and injuries is human nonstandard construction. Earthquake occurrence is probable and inevitable. What needs to be considered is how we deal with it. Given the earthquake in the country, there is a probability for each of us to be one of the victims of the earthquake in the future. Therefore, the first step is to prevent such damage. Natural hazards have the potential to become a terrible accident in the absence of risk reduction systems (Chadha et al., 2007). Therefore, reducing the risk of accidents is of paramount importance and it is necessary to establish a suitable place in national policies of each country in order to create favorable conditions for reducing effective and effective risk at different levels. (Davis et al, 2005). In this regard, the explanation of the relation of resilience to natural disasters (earthquakes) is, in fact, how social, economic, institutional, political and executive capacities of societies influence the resilience and recognition of the dimensions of resilience in the community. Meanwhile, at present, many governmental and nongovernmental organizations prioritize strengthening the resilience of groups and communities by researching, developing and developing programs, policies and also through educational interventions for disaster management they have payed. It is worth noting that the type of attitude towards the resonance category and its analysis, on the one hand, plays a key role in recognizing the status of the state of affairs and its causes, and on the other hand, it has a major impact on policies and measures to reduce the risk and the way it is confronted with it. . What has been studied and analyzed in this research is the analysis of the urban resilience potential of Tehran’s 12th district versus the earthquake. In fact, the purpose of this approach is to reduce the vulnerability of communities and strengthen the people’s ability to deal