تحلیل و سنجش عوامل اقتصادی موثر بر توانمندسازی زنان در محلات فرودست شهری (مطالعۀ موردی: سکونتگاه های غیررسمی شهر ایلام)

توانمندسازی ساکنان سکونتگاه‏های غیررسمی آنگاه می‏تواند موفقیت‏آمیز باشد که با مشارکت همه گروه‏های اجتماعی و برای همهآن‏ها از جمله زنان انجام پذیرد. یکی از اساسی‏ترین موانع توانمندسازی زنان در اسکان غیررسمی که مانع نقش‏آفرینی آنان در فرایند مشارکت در سامان‏دهی محلات مسکونی خویش می‏شود سطح بسیار پایین وضعیت اقتصادی آن‏هاست. سازمان ملل نیز توانمندسازی زنان در سطح گسترده را به‏عنوان یکی از اهداف کلیدی اعلامیه هزاره سوم اعلام کرده است.هدف از این مقاله تحلیل و بررسی رابطه بین عوامل اقتصادی و توانمندسازی زنان در سکونتگاه‏های غیررسمی است. تحقیق حاضر کاربردی و روش آن پیمایشی است و برای گردآوری داده‏ها از پرسش‏نامه محقق‏ساخته استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق زنان 18سال به بالای ساکن در سکونتگاه‏های غیررسمی شهر ایلام است که با شیوه نمونه‏گیری تصادفی طبقاتی متناسب با حجم و براساس فرمول نمونه‏گیری کوکران 377 نفر انتخاب شدند. روایی پرسش‏نامه با استفاده از روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (0.89) به‏دست آمد. برای تحلیل داده‏ها با نرم‏افزار spss از آزمون‏های تحلیل واریانس(f)، پس‏آزمون توکی، همبستگی پیرسون، دونمونه‏ای مستقل(t)، و تحلیل رگرسیونی بهره گرفته شد. به‏علاوه از نرم‏افزار amos برای مدل‏سازی معادلات ساختاری(sem) استفاده شد. یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد بین توانمندسازی زنان و عوامل اقتصادی چون دسترسی به شغل دارای درآمد، نوع شغل، میزان درآمد، دسترسی به تسهیلات بانکی، تحت پوشش نهاد حمایتی بودن، قدرت پس‏انداز، و برخورداری از حق مالکیت قانونی رابطه معناداری وجود دارد.