امکان‌سنجی بهره‌گیری از استراتژی‌های سازگاری و کاهش‌اثر در مقابله با جزایرگرمایی شهری (مطالعۀ موردی: کلان شهر تهران)

امروزه،شهرها با ساخت‏وسازهای به‏هم‏فشرده و وجود انواع فعالیت‏ها به‏ویژه در بخش مرکزی کاملاً بر اقلیم خود و پیرامون اثر گذاشته‏اند و به افزایش حرارت شهری و ایجاد جزایر گرمایی منجر شده‏اند که دارای آثار سوء بر زیست شهری است. در مقابله با مضرات جزایر گرمایی شهری، استراتژی‏های کاهش اثر و سازگاری توسط مطالعات پیشنهاد شده است. امکان اجرای هر یک از این استراتژی‏ها در شهرهای مختلف جهان، باتوجه‏به امکانات و ظرفیت‏های موجود آن‏ها، متفاوت است که مطالعه امکان‏سنجی مسیر مشخصی را برای مدیریت شهری برای مقابله با جزایر گرمایی مشخص می‏کند. هدف از این پژوهش امکان‏سنجی اجرای استراتژی‏های کاهش اثر و سازگاری در کلان‏شهر تهران است. روش تحقیق در این مقاله توصیفیتحلیلی و از لحاظ ماهیت کاربردی است و جامعۀ آماری این تحقیق متخصصان شهری بوده‏ و روش جمع‏آوری داده‏ها پرسش‏نامه است. روش تجزیه و تحلیل داده‏ها روش منطق فازی‏ کلامی است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که استراتژی‏های کاهش اثر (شامل تغییر رنگ پشت‏بام‏ها و جداره‏های شهری به رنگ‏هایی با انعکاس بیشتر و ...) و استراتژی‏های سازگاری (شامل آموزش شهروندان با هدف وفق با دماهای بیشتر، ترویج و آموزش شهروندان در زمینهصرفه‏جویی در مصرف برق و گاز،و بهره‏گیری از روش‏های جلب مشارکت شهروندان) بیشترین امکان اجرا در کلان‏شهر تهران را داراست. به‏صورت کلی،استراتژی‏های کاهش اثر امکان بیشتری برای اجرا در شهر تهران را داراست. نیاز به تغییر رویکرد از استراتژی‏های کاهش اثر به سوی استراتژی‏های سازگاری در سیاست‏های کلان مقابله با جزایر گرمایی احساس می‏‏شود.