تحلیل نقش هم‌افزایی میان‌نهادی در بازآفرینی شهری با استفاده از رویکرد تحلیل شبکه (مطالعه موردی: منطقۀ 8 شهرداری شیراز)

سیستم مدیریت شهری زمانی موفق است که نهادهای مدیریتی آن هم در بین واحدهای مستقل خود هم در بین نهادهای مدیریتی دیگر هماهنگی برقرار کند. در این راستا، رویکرد هم‌افزایی به‌عنوان یکی از نتایج مدیریت یک‌پارچه مطرح می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش هم‌افزایی میان‌نهادی در نهادهای متولی بازآفرینی منطقه 8 شیراز است تا اولاً شناخت صحیحی از وضعیت مناسبات نهادهای ذی‌ربط با یکدیگر حاصل شود و همچنین مشکلات و مسائل هم‌افزایی نهادهای متولی بررسی شود. روش پژوهش توصیفی‌ تحلیلی است و، به‌منظور تحلیل داده‏های حاصل از پرسش‌نامه و نیز مصاحبه، از روش کمّی تحلیل شبکه و نیز تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. نتیجه تحقیق نشان می‏دهد شاخص‏های کلان شبکه در هر سه شاخص هم‏افزایی شامل مشارکت، اعتماد، و اطلاع‏رسانی دچار ضعف‌اند. بر این اساس، شاخص تراکم در سه شبکه مشارکت، اعتماد، و اطلاع‌رسانی به‌ترتیب 32.7، 41، و 28.2درصد است که در هر سه شبکه کمتر از میانگین 50درصد بوده است. میزان شاخص دوسویگی نیز بیانگر سطح پایداری کمتر از 50درصد در اغلب نهادهای ذی‌ربط بازآفرینی است. شاخص انتقال‏یافتگی به‌ترتیب با میزان 22.22، 25.36، و 17.85درصد در سه شبکه مذکور بیانگر عدم نهادینه‌شدن روابط در شبکه کلان است. همچنین، باتوجه‌به وجود رابطه معنی‏دار (sig< 0.00) بین سه شاخص هم‏افزایی(مشارکت به‌عنوان متغیر وابسته و اعتماد و اطلاع‌رسانی به‌عنوان متغیرهای مستقل) این نتیجه حاصل می‏آید که ایجاد مشارکت موثر بین نهادهای بازآفرینی نیازمند بهبود سازوکارهای اطلاع‌رسانی و نیز اعتماد است.