تحلیل اثرات مشارکت در فعالیت‏ های اقتصادی بر نشاط زنان روستایی (مطالعۀ موردی: بخش خاوومیرآباد شهرستان مریوان)

مشارکت رسمی زنان در فعالیت‏های اقتصادی می‏تواند زمینه‏ساز دست‏یابی به نشاط در میان زنان روستایی باشد و محیطی بانشاط در روستاها شکل دهد. در راستای بررسی این امر، پژوهش حاضر در بخش روستایی خاوومیرآباد شهرستان مریوان، که در چندساله اخیر زنان در فعالیت‏های اقتصاد روستایی آن نقش پُررنگی داشته‏اند، انجام گرفت. پژوهش، از لحاظ هدف، کاربردی است و گردآوری اطلاعات در بخش نظری با استفاده از منابع اسنادی و در بخش میدانی از طریق توزیع پرسش‏نامه در میان زنان فعال در اقتصاد روستایی بخش خاوومیرآباد بوده است.نخست، به روش هدفمند، تعداد کل جامعه(563 زن فعال در عرصه اقتصاد روستایی) و روستاهای نمونه(18 روستا) شناسایی و سپس با بهره‏گیری از فرمول کوکران 200 پرسش‏نامه در میان زنان روستایی به روش قرعه‏کشی و در روستاهای نمونه به روش طبقه‏بندی توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده‏های گردآوری‏شده با استفاده از آزمون‏های ویلکاکسون، t دونمونه‏ای، t مستقل، و رگرسیون نشان داد تفاوت معنی‏داری میان میزان نشاط زنان روستایی در دوره بعد از مشارکت در فعالیت‏های رسمی اقتصادی با میانگین 3.55 نسبت به دوره قبل از آن با میانگین 2.89 و بین سطح نشاط زنان روستایی دارای فعالیت اقتصادی با میانگین3.55 با زنان روستایی فاقد آن با میانگین 96/2 وجود دارد. همچنین، متغیرهای میزان درآمد حاصله با مقدار بتای 0.414، مدت زمان اشتغال در فعالیت اقتصادی با مقدار بتای 0.272، و تعداد زنان مشغول به فعالیت اقتصادی در روستاها با بتای 0.327 مهم‏ترین متغیرهایی بودند که، در ارتباطی مستقیم و معنی‏دار، توانایی تبیین میزان نشاط زنان روستایی به‏واسطه حضور در فعالیت‏های اقتصادی را داشتند.