کاربست تحلیلی ساختاری بازآفرینی پایدار شهری (مطالعۀ موردی: شهر خرم‏ آباد)

بازآفرینی شهری پایدار فرایند توسعه‏ای همه‏جانبه در عرصه‏های‏ اجتماعی، اقتصادی، محیطی، و کالبدی به‏منظور ارتقای کیفیت زندگی در محدوده‏ها و محله‏های هدف در پیوند با کل شهر است. پژوهش حاضر به‏منظور بررسی روابط علّی میان مولفه‏های بازآفرینی پایدار شهری در بافت ناکارآمد شهر خرم‏آباد با روش توصیفی پیمایشی تدوین شده است. جامعه آماری شامل شهروندان ساکن بافت است. ابزار مورداستفاده پرسش‏نامه محقق‏ساخته در طیف پنج‏گزینه‏ای لیکرت بود. در این پرسش‏نامه، پنج عامل از عوامل موثر در بازآفرینی پایدار شهری بافت ناکارآمد خرم‏آباد(اجتماعی، اقتصادی، زیست‏محیطی، کالبدی، و مدیریتی) بررسی شد. مطالعه عوامل اثرگذار در بافت ناکارآمد شهر خرم‏آباد نشان می‏دهد استقرار مراکز عمده اداری و درمانی، مذهبی، در محدوده بافت و وجود قلعۀ فلک‏الافلاک به‏عنوان یک اثر تاریخی قدرتمند و امام‏زاده زیدبن علی در درون بافت از عمده عوامل اثرگذار در روند پیشبرد بازآفرینی در بافت ناکارآمد شهر خرم‏آباد است. به‏منظور سنجش عوامل اثرگذار دربازآفرینی بافت ناکارآمد خرم‏آباد از مدل معادلات ساختاری در قالب نرم‏افزار amos استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‏ها نشان داد.بین متغیرهای اجتماعی با میزان p value، 0.00، متغیر کالبدی با میزان 0.04 و متغیر مدیریتی با میزان0.00 با بازآفرینی بافت ناکارآمد شهر خرم‏آباد ارتباط معنی‏داری وجود دارد. نتایج آزمون فریدمن نشان داد عامل مدیریتی دارای بالاترین اثرگذاری در روند بازآفرینی بافت و عامل زیست‏محیطی دارای کمترین اثرگذاری است.