مدل معادلات ساختاری اثر مولفه‌های سرمایه اجتماعی بر زیست‌پذیری کانون‌های کوچک شهری استان البرز

تداوم و افزایش رشد شهرنشینی زیست‌پذیری شهرها را کاهش داده و بی‌توجهی به نقش بارز سرمایه اجتماعی سبب شده است که در سال‌های اخیر ساختار فضایی و کالبدی کانون‌های شهری گسترش یابد و زیست‌پذیری شهری در این‌گونه فضاها دچار ازهم‌گسیختگی ساختاری شود. هدف اصلی پژوهش توصیفی و تحلیلی حاضر بررسی ارتباط اثر مولفه‌های سرمایه اجتماعی بر زیست‌پذیری کانون‌های کوچک شهری استان البرز است. اطلاعات لازم به‌ روش کتابخانه‌ای و میدانی به‌کمک پرسشنامه به‌دست آمده است. همچنین از مدل تحلیلی عاملی اکتشافی به‌منظور برآورد هریک از متغیرهای ثابت و وابسته متغیر استفاده شده است. داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌کمک روش‌های آماری پارامتری و ناپارامتری تحلیل شدند. برای تعیین و تاثیر مولفه‌های سرمایه اجتماعی بر زیست‌پذیری از نرم‌افزار spss و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین سرمایه اجتماعی و زیست‌پذیری شهرها ارتباط مستقیم و معنا‌داری وجود دارد، اما شدت وضعیت این رابطه درباره همه کانون‌های کوچک شهری یکسان نیست. نتایج معادلات ساختاری نیز ارتباط میان سرمایه اجتماعی و زیست‌پذیری را تایید کرده است؛ به‌طوری‌که براساس ضرایب استاندارد 12.83 = ²rو 1.18 = t است؛ بنابراین اگر سرمایه اجتماعی (متغیر مستقل) تقویت شود، میزان زیست‌پذیری (متغیر وابسته) 3.23 درصد افزایش خواهد یافت. آمارهای خروجی مدل رگرسیون نشان‌دهنده تاثیرات متفاوت شاخص‌هاست؛ به‌طوری‌که شاخص هنجار جمعی در شهر اشتهارد 2.1 هشتگرد 2.06 و گرم‌دره 2.03 است. شهرهایی که جمعیت کمتری دارند، شاخص‌های مذکور در آن‌ها تاثیرگذارتر بوده است. برعکس در شهرهایی که تعداد جمعیت آن‌ها بیشتر است (چهارباغ 3.2، هشتگرد 3.1 و اشتهارد) شاخص‌های مشترک و تعامل‌پذیری بیشترین شاخص مثبت را نشان می‌دهد.