ارزیابی عوامل موثر بر پذیرش نوآوری در بین کارآفرینان روستایی (مطالعۀ موردی: دهستان سولقان)

توسعه به‌منزلۀ تغییر، از طریق پذیرش شیوه‌های نوین و توسط انسان‌های نوآور روی می‌دهد. از این‌رو، نوآوری ابزاری مهم در راستای تقویت بنیان اقتصادی روستا تلقی می‌شود. به طورعمده جوامع محلی، واکنش‌های متفاوتی در برابر میزان و سرعت پذیرش، یک نوآوری از خود نشان می‌دهند. از این‌رو، پژوهش حاضر درنظر دارد عوامل تسریع‌کننده و محدودیت‌ساز در پذیرش نوآوری را شناسایی کند که با روش توصیفی- تحلیلی و برمبنای هدف، کاربردی طراحی شده است. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی پذیرندگان کارآفرینی به‌منزلۀ یک نوآوری، ساکن در 4 روستا از دهستان سولقان، تشکیل می‌دهند. برای گردآوری داده‌ها، از روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده ‌شده و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامۀ محقق ساخته با استفاده از طیف لیکرت است. داده‌های به‌دست‌آمده در محیط نرم‌افزاری spss و با استفاده از آزمون رگرسیون گام‌به‌گام و چندگانۀ توام، تجزیه و تحلیل شده است. نتایج بیانگر آن است که دو دسته از عوامل بر پذیرش نوآوری موثرند که شامل ویژگی‌های نوآوری و دیگر خصوصیات پذیرندگان هستند. از ویژگی‌های کارآفرینی نوآوری است که بر میزان و سرعت پذیرش موثر هستند. سادگی و جذابیت، سازش‌پذیری با تجربه، مهارت و نیاز پذیرنده، هزینه، سودبخشی (اقتصادی بودن)، بازار فروش خوب و از جمله ویژگی‌های فرد نوآور انگیزۀ پیشرفت، روحیۀ نوگرایی، اعتمادبه‌نفس و خودباوری (باور توانایی)، بیشترین تاثیر را داشته است. اگر شرایط فردی و محیطی، همزمان در به‌کارگیری کارآفرینی و الگوی پذیرش مورد توجه قرار گیرد، می‌توان به دستیابی به کارآفرینی پایدار در جامعه امیدوار بود؛ چراکه میزان پذیرش و سرعت آن را تنها خصوصیات نوآوری تعیین نمی‌کند بلکه ویژگی‌های پذیرندگان نیز بسیار مهم و موثر است.