الگوی تامین مسکن گروه‌های کم‌درآمد (مطالعۀ موردی: شهر کرج)

هدف از ارائۀ این مقاله، بررسی وضعیت شاخص‌های مسکن و روش تامین مسکن برای گروه‌های کم‌درآمد در شهر کرج است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. گردآوری اطلاعات از طریق متون منابع و آمار مرکز آمار و بلوک های آماری به دست می‌آید. کلان‌شهر کرج از سال 1335 تاکنون، رشد جمعیتی و فیزیکی شتابانی را به علت مهاجرت‌های ورودی و کم‌درآمد و آسیب‌پذیر سپری کرده که نیاز به تامین مسکن آن‌ها باید در اولویت برنامه‌ها قرارگیرد. در این شهر 44/1 از واحدهای مسکونی به‌صورت مستاجری و نحوۀ تصرف به‌صورت مالکیت 52/5 درصد است. نیمی از واحدهای مسکونی زیر صد مترمربع مساحت دارند. 23/1 درصد از کل واحدهای مسکونی مستاجری در اختیار گروه‌های آسیب‌پذیر و 43/4 درصد متعلق به گروه‌های کم‌درآمد است. برابر محاسبات انجام‌شده در افق 1395، 1400 و 1405 به ترتیب 65,647 واحد مسکونی، 47878 واحد مسکونی و 33637 واحد مسکونی تازه ساز برای تامین مسکن گروه‌های کم‌درآمد نیاز است. خانوارهای کم‌درآمد با توجه به دریافت تسهیلات قرض‌الحسنه همچنان نیازمند کمک دولت هستند که دولت باقیماندۀ هزینۀ مسکن را به‌عنوان کمک بلاعوض پرداخت کند، یا از طریق پرداخت یارانه از محل یارانۀ مسکن یا از طریق خط اعتباری بانک مرکزی تامین شود، اما با توجه به توان مالی محدود دولت ضروری است، این کمک بلاعوض روی زمین متمرکز شود. الگوی تامین مسکن گروه هدف یا کم‌درآمد، تهیۀ زمین مورد نیاز از طریق دولت یا شهرداری، تامین وام و تسهیلات بانکی به متقاضیان، پرداخت باقیماندۀ بهرۀ وام، تامین آوردۀ متقاضیان، تامین زمین از بافت‌های فرسوده و حاشیۀ شهر کرج و شهرک‌های اقماری اطراف به دست می آید. سایر نیازهای آب، برق، تجهیزات و تاسیسات شهری از طریق شورای عالی معماری و شهرسازی تامین می‌شود.