تحلیل ساختار کالبدی- فضایی بافت فرسودۀ شهری با استفاده از gis (مطالعۀ موردی: هستۀ مرکزی شهر سردشت)

یکی از موضوعاتی که به‌‌منظور شناخت یک شهر و نحوه شکل‌‌گیری آن باید مطالعه شود، بافت قدیم آن شهر است. بافت فرسوده به مفهوم فرسودگی فضایی و کالبدی، محصول تاثیر و تاثر متقابل فرایندهای اجتماعی و فضای جغرافیایی است. پدیده فرسودگی در بافت‌‌های شهری بر کالبد بافت و فعالیت‌‌های اجتماعی و اقتصادی آن اثرگذار است. بدین سبب موضوع بافت‌‌های فرسوده شهری، همواره یکی از مسائل و چالش‌‌های شهرهای امروزی است که اندیشمندان حوزه‌‌های مختلف و مدیران شهری را به حیطه تلاش برای آن کشانده است. جامعه آماری این پژوهش شهر سردشت، و هسته مرکزی به‌‌عنوان نمونه انتخاب شده است. این پژوهش با رویکرد توصیفیتحلیلی و با هدف کاربردی و جمع‌‌آوری اطلاعات براساس مطالعات کتابخانه‌‌ای و پیمایشی صورت گرفته و در غالب موارد حاصل مشاهدات مستقیم نگارنده در محل مورد مطالعه بوده است. برای تجزیه‌‌وتحلیل یافته‌‌ها نیز از نرم‌‌افزارهای spss ver.19.0 و arc gis ver.10.1 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌‌دهد مسئله ناپایداری، تقسیم‌‌نشدن ارث، ریزدانگی و نفوذناپذیری بخش مرکزی، از مهم‌‌ترین عوامل شدت فرسودگی منطقه مورد مطالعه هستند. همچنین بین شاخص‌‌های فرسودگی هسته مرکزی شهر سردشت با شدت فرسودگی بافت شهر، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. براساس محاسبات محله‌‌ها، بافت قدیمی از نظر پایداری در سطح بالایی قرار ندارد و از این میان، بافت قدیمی محله‌‌های آشان و سرچاوه ناپایدارترین بافت شهر سردشت به‌‌‌شمار می‌‌آید.