احیای بافت های درون شهری با رویکرد منطقه بندی+ فرم محور (مطالعۀ موردی:شهر برازجان)

در چند دهه اخیر در ایران رشد جمعیت شهری با توسعه ناموزون افقی شهر و ازبین‌بردن منابع کشاورزی و طبیعی اطراف شهرها همراه بوده است. در این بین، بسیاری از شهرها منابع فضایی ارزشمند اما فرسوده‌ای دارند که در حال حاضر راهگشای بسیاری از مشکلات شهرهاست. به همین منظور مسئله بهسازی و نوسازی این فضاهای با ارزش مدنظر قرار گرفته است. در این بین، رویکرد رشد هوشمند که در ایالات‌متحده آمریکا مدل مدیریت رشد است، توجه ویژه‌ای به ظرفیت‌های درونی شهر دارد؛ بنابراین، ایده اصلی پژوهش حاضر توسعه درونی شهر با تاکید بر توسعه مجدد بافت‌های فرسوده است. برای این منظور در این مقاله از مدل منطقه‌بندی فرم‌محور، یکی از ابزارهای اجرایی رویکرد رشد هوشمند، با پهنه‌بندی‌کردن شهر برازجان در محیط نرم‌افزاری gis استفاده کرده‌ایم تا سیاست «کد توسعه» نقشه «زون‌بندی عرضی» و توان و استعداد توسعه بافت‌های فرسوده شهر بررسی شود. این پژوهش از نظر هدف جزء پژوهش‌های کاربردی پژوهشی، و از نظر روش جزء پژوهش‌های توصیفی تحلیلی و اسنادی میدانی است. در روند پژوهش نیز مطالعاتی بر بافت فرسوده در زمینه‌های جمعیتی، کاربری، کالبدی و دسترسی انجام شده است. براساس مدل منطقه‌بندی فرم‌محور مشخص شده است که بافت‌های فرسوده شهر برازجان پتانسیل لازم را برای توسعه درونی شهر دارند. براساس این مدل، الگوی tnd برای توسعه محله‌های مسکونی و الگویrcd، برای توسعه محله‌های مسکونی و تجاری استفاده شده است.