سنجش عملکرد مولفه‌های آسایش بصری در ارتقای کیفیت محیط شهر با استفاده از تکنیک وایکور (مطالعۀ موردی: کلان‌شهر مشهد)

افزایش کیفیت محیط شهری گامی بلند به سوی ارتقای رضایت شهروندان است. یکی از ابعاد شایان توجه در افزایش کیفیت محیطی ارتقای آسایش بصری است. آسایش بصری بازتابی از کیفیت زندگی، آرامش و رفاه شهروندی است؛ بنابراین، هدف این تحقیق سنجش عملکرد مولفه‌های آسایش بصری در ارتقای کیفیت محیط شهری کلان‌شهر مشهد است که در این زمینه 14 مولفه کیفیت محیطی و 4 مولفه آسایش بصری، ارتباط این دو دسته متغیرها و وضعیت آن‌ها در سطح مناطق سیزده‌گانه مشهد ارزیابی شده است. روش تحقیق توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل تمام شهروندان مناطق 13 گانه مشهد می‌شود که با استفاده از فرمول کوکران 383 پرسشنامه به نسبت جمعیت مناطق توزیع شده است. پرسشنامۀ محقق‌ساخته و شامل 40 پرسش کیفیت محیط شهری و 40 پرسش آسایش بصری است. به‌منظور تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss و برای رتبه‌بندی مناطق از تکنیک رتبه‌بندی وایکور استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر وجود تفاوت معنی‌دار بین مولفه‌های آسایش بصری و کیفیت محیط شهری در سطح مناطق سیزده‌گانه است. علاوه‌براین، نتایج رتبه‌بندی مناطق نشان می‌دهد اغلب مناطقی که سطح آسایش بصری پایین دارند (مناطق 13، 4، 5)، کیفیت محیطی کمتر و درنتیجه رفاه شهری کمتری دارند. همچنین مناطق 1 و 9 و 8 با هم‌پوشانی بسیار بالا در بهترین وضعیت از منظر کیفیت محیط شهری و آسایش بصری قرار دارند.