سنجش رضایت‌ گردشگران از مقاصد گردشگری ساحلی مناطق روستایی استان گیلان

امروزه یکی از روش‌های سنجش کارایی خدمات موجود در یک منطقه، ارزیابی نظر بهره‌برداران و استفاده‌کنندگان (گردشگران) از خدمات گردشگری است. درواقع، با توجه به ارتباط مستقیم گردشگران با خدمات ایجادشده و نیازهای موجود در شهرها و مناطق، آن‌ها نقش موثری در سنجش کارایی یا کمبودهای خدمات موجود دارند. رضایتمندی به‌صورت گسترده در ادبیات توسعه، یک متغیر روشن و همچنین نتیجه تاثیر خدمات تولیدی، رفاه اجتماعی و مالی قلمداد می‌شود. براین‌اساس، پژوهش حاضر به‌دنبال سنجش رضایتمندی گردشگران از مقاصد گردشگری استان گیلان است. جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت. در تحقیق حاضر، مقاصد گردشگری در قالب 10 طرح سالم‌سازی است که در 7 شهرستان واقع شده‌اند. براساس نتایج آزمون t تک‌نمونه مستقل، بالاترین میزان رضایت از 9 بعد سنجیده‌شده مربوط به خدمات امنیتی با میانگین 2.409 و کمترین مربوط به اطلاع‌رسانی در مقاصد گردشگری ساحلی با میانگین 0.434 است. میانگین کل رضایتمندی از مقاصد برابر با 1.431 است. میانگین رضایتمندی از مقاصد براساس نتایج آزمون (tukey) به 4 طبقه تقسیم شد. سه طرح (جفرود، آلالان و داروگرمحله) در طبقه اول قرار دارند که گردشگران کمترین میزان رضایت را از آن‌ها داشته‌اند. در طبقه دوم، سه طرح دیگر (تازه‌آباد، انبارسر، نیلوفرسحرخیز) قرار دارند. در طبقه سوم دو طرح (طالب‌آباد و حاجی‌بکنده) و در طبقه چهارم دو طرح (امین‌آباد و گیسوم) با میانگین 1.631 و 1.658 قرار دارند.