سنجش میزان تحقق‌پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران (مطالعۀ موردی: شهر ایلام)

حکمروایی خوب شهری را می‌توان شیوه و فرایند اداره امور شهری با مشارکت و تعامل سازنده‌ سه بخش دولتی، خصوصی و جامعۀ مدنی به‌منظور نیل به شهر سالم، باکیفیت و قابلیت زندگی بالا و توسعه پایدار شهری تعریف کرد. با توجه به مولفه‌های مورد بررسی و ماهیت کاربردی پژوهش، روش این پژوهش توصیفیتحلیلی است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز پژوهش به دو شیوه کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است. هدف پژوهش، سنجش نواحی شهر ایلام به‌لحاظ شاخص های حکمروایی خوب شهری است. محدودۀ جغرافیایی پژوهش، شهر ایلام است که در سرشماری سال 1390 جمعیت آن برابر 172213 نفر بوده است. جامعۀ آماری تحقیق 42613 خانوار ساکن شهر ایلام و حجم نمونه 397 نفر سرپرست خانوار است که با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که مقدار 0/86 به‌دست آمده است. در این تحقیق، از هفت شاخص مشارکت، پاسخگویی، مسئولیت‌پذیری، قانون‌محوری، عدالت، شفافیت و کارایی استفاده شده است. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss و از آزمون t تک‌نمونه ای استفاده شده است. ارزشگذاری متغیرها با بهره مندی از طیف لیکرت صورت گرفته است. براساس نتایج پژوهش، سطح تمام شاخص های حکمرانی خوب در شهر ایلام، پایین تر از سطح متوسط طیف لیکرت است؛ بنابراین، نواحی شهر ایلام به‌لحاظ این مولفه ها در وضعیتی نامطلوب قرار دارند.