ارزیابی انعطاف‌پذیری اجزای زنجیره تامین کاشی و سرامیک ایران با رویکرد معادلات ساختاری

موفقیت یک شرکت بستگی به توانایی آن در یکپارچگی و هماهنگی، در شبکه پیچیده ای از ارتباطات تجاری در میان اجزای زنجیره تامین دارد. در این فضای رقابتی شدید، کلید مزیت رقابتی پایدار در ارائه خدمات و هماهنگی در انجام فعالیت ها با کیفیت بالا است که در نهایت منجر به رضایتمندی مشتری نهایی خواهد شد. هدف از این تحقیق ارائه مدلی برای ارزیابی انعطاف پذیری بین اجزای مختلف زنجیره تامین (تامین کننده، تولیدکننده، توزیع کننده و مشتری) است. روش شناسی تحقیق مبتنی بر مطالعه جامع مبانی نظری و شناسایی و گروه‌بندی شاخص ها با استفاده از تحلیل عاملی است. همچنین، ارائه مدل مبتنی بر مهم ترین عوامل ایجاد انعطاف پذیری در زنجیره تامین هدف اصلی می باشد. این عوامل در سه گروه در نظر گرفته شدند: بین تامین کننده و تولیدکننده، بین تولیدکننده و توزیع کننده، بین توزیع‌کننده و مشتری؛ و تاثیرات بین همه عوامل از تامین کننده به سمت مشتری ترسیم شد. نتایج نظر سنجی از خبرگان منتخب در صنعت کاشی و سرامیک ایران، نشان داد که تمامی روابط پیشنهادی قابل قبول بوده و مدل مورد تایید می باشد. بنابراین، توجه به تمامی این عوامل بر انعطاف پذیرتر نمودن زنجیره تامین کاشی و سرامیک ایران موثر است. همچنین اثرات این عوامل بر روی هم نشان داد که توجه به علت ها می تواند افزایش انعطاف پذیری را تسهیل کند.