رابطه سلامت با خشونت و آسیب در سیاست بین الملل

این مقاله رابطه بین سلامت با بروز خشونت و آسیب در عرصه سیاست بینالملل را مورد بررسی قرار می دهد. دانش روانشناسی سیاسی و زیست سیاسترابطه بین سلامت و رفتار سیاسی را مورد توجه قرار می دهند. فروید ر یشه هایروانشناختی رفتار را مورد توجه قرار می دهد و ریشه های مرضی برای رفتارقایل می شود. یونگ ذهن مشترک و ناخودآگاه جمعی را به نظریه فروید اضافهمی کند به این معنا که فقدان سلامت جمعی می تواند در بروز رفتار اجتماعینقش داشته باشد. در میان روایت های نظری ر شته روابط بین الملل، نظریه هایانتقادی و به ویژه سازه انگاری فرایند شناخت و نقش آن در رفتار را مورد توجهقرار می دهند. اما تاکید بر کلان نگری و تمایل به یکسان انگاری افراد و جوامعدر مطالعات این رشته، مانع از توجه به نقش سلامت ذهن در شناخت و رفتار درعرصه بین المللی شده است. نگارندگان مقاله مدعی اند که وضع سلامت رهبرانو جوامع نقش تعیین کننده در شناخت و رفتار در عرصه بین المللی دارد وخشونت و آسیب در سیاست بین الملل متاثر از وضع سلامت کنشگران است . ازآنجا که هیچ یک از روایتهای نظری رشته روابط بین الملل به تنهایی چارچوبنظری مناسب برای طرح موضوع سلامت را فراهم نمی آورند این مقاله با استفادهاز یافته های روانشناختی، زیست سیاست، پزشکی، نظریه انتقادی، سازه انگاری وهمچنین استناد به شواهد عینی فرضیه رابطه سلامت با خشونت و آسیب درسیاست بین الملل را مورد بررسی قرار می دهد. نتیجه موید این رابطه می باشد وعلاوه بر تاکید بر توجه به وضع سلامت افراد و جوامع، لزوم نظریه پردازی وشکل دادن به چارچوب نظری جدید برای فراهم کردن نقش سلامت در مطالعهروابط بین الملل را تاکید می نماید.