ارتباط و تعامل ممنوعیت توسل به‌زور با سایر اصول بنیادین حقوق بین‌الملل

اصل ممنوعیت توسل به زور در روابط بین المللی، در تعیین میزان کارایی قضایی بین المللی در فیصله اختلافات و تثبیت موقعیت قانون تاثیرگذار بوده است زیرا اصل عدم توسل به زور یکی از اصول مسلم منشور بوده و جز در موارد استثنایی به کلی مردود است و از قواعد آمره به شمار می آید. نوشتار حاضر باهدف ارتباط و تعامل ممنوعیت توسل به زور با سایر اصول بنیادین حقوق بین الملل به روش کتابخانه ای به نگارش درآمده است. یافته ها حاکی از آن است که؛ بنابراین توسل به زوری که شامل تهدید به زور و یا استفاده از زور بدون مجوز رسمی شورای امنیت باشد، نقص صریح منشور سازمان ملل محسوب می گردد. ماده 51 منشور سازمان ملل متحد که توسل به قوای قهریه و اقدام زورگرایانه یک جانبه را در اعمال حق دفاع مشروع خواه به صورت فردی و یا دسته جمعی در مقابل حمله مسلحانه مجاز دانسته است. بنابراین اصل توسل به زور در روابط بین الملل در صورت نقض حاکمیت یا حقوق بشر توسط یکی از اعضای سازمان ملل را باید با حساسیت خاصی توسط سازمان ملل بکار گرفته شود تا موجب نقض حاکمیت و توسل یک جانبه استفاده از قدرت توسط کشورهای قوی تر تلقی نشود.

the connection and interaction of the prohibition of resorting to force with other fundamental principles of international law

the principle of the prohibition of resorting to force in international relations has been effective in determining the level of international judicial efficiency in resolving disputes and establishing the position of the law,because principle of non-recourse to force is one the absolute principles of the charter and is completely rejected except in exceptional cases and is considered one of the mandatory rules.this article written in a library method with the aim of communicating and interacting the prohibition of resorting to force with other fundamental principles of international law.findings indicate that;therefore,resorting to force,which includes the threat of force or the use of force without the official authorization of the security council,is considered a clear violation the un charter. article 51 of the united nations charter,which allows resorting to coercive forces and unilateral coercive action in the exercise of the self-defense,either individually or collectively,against armed attack.therefore, the principle of resorting to force in international relations in case violation of sovereignty or human rights by a member of the united nations should be used with special sensitivity by the united nations so that it is not considered a violation of sovereignty and the unilateral resort to the use of power by stronger countries.