تحریم های بین المللی و شرق‌گرایی در روابط خارجی ایران (1392-1368)

با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، روابط سیاسی و اقتصادی کشور با جهان خارج دچار تحول گسترده ای شد که این تحول تا اندازه‌زیادی در تغییر ساخت و ماهیت نظام سیاسی پس از انقلاب، ریشه داشت. سیاست گرایش به شرق در همین راستا در روابط خارجی کشوردر دوره‌ پس از انقلاب تقویت شد. این مقاله تلاش دارد فراتر از این موضوع و با نگاه از بیرون و از منظر اقتصاد سیاسی بین الملل، تاثیرتحریمهای بین المللی در گرایش به شرق در سیاست خارجی کشورمان را بررسی کند. درهمین راستا، پرسش اصلی مقاله این است که تحریمهای بین المللی در دوره 1368 - 1392 ، چگونه گرایش به شرق در مناسبات اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران را تقویت کرده است؟تحریمهای متعاقب بین المللی علیه کشور در « فرضیه ای که مقاله با بهرهگیری از روش توصیفی-تبیینی مورد آزمون قرار داده، این است کهپنج حوزه‌ مختلف در دوره‌ 1368 - 1392 ، از طریق تشدید موانع مناسبات با غرب، نخبگان تصمیم گیر در روابط خارجی، کشور را به تقویتاین فرضیه در چهارچوب واقع گرایی نوکلاسیک و با روش علّی تبیینی به آزمون .» مناسبات سیاسی و اقتصادی با شرق ترغیب کرده استگذاشته شده است که طی آن تقویت شرقگرایی در مناسبات خارجی کشور در قالب دافعه‌ تحریمهای غرب نشان داده شده است. یافته‌ مقالهحاکی از آن است که گرایش به شرق در مناسبات سیاسی و اقتصادی کشورمان کمتر به عنوان یک راهبرد منسجم و ارادی از درون و بیشتر درچارچوب واکنش به تشدید تحریم های بین المللی علیه کشورمان در مقاطع زمانی خاص، دنبال شده است؛ بنابراین در شرایط امروز، با خروجایالات متحده از برجام و تهدیدها و اقدام های یکجانبه‌ دولت ترامپ علیه کشورمان، میتوان انتظار داشت بار دیگر مناسبات سیاسی واقتصادی کشورمان با شرق تقویت گردد.

International Sanctions and Eastward Orientation in Iran’s Foreign Relations (1989-2013)

This article tries to study the impact of international sanctions on the orientation of the East in foreign policy of our country, from the perspective of international political economy. In the same vein, the main question of the article is that &international sanctions during the period of 19892013, how has caused the eastward orientation in the economic and political relations of the Islamic Republic of Iran? The hypothesis is That &the subsequent international sanctions against the country in five different areas during the period of 19892013, by intensifying the barriers of relations with the West, has urged the elite to decide on foreign relations in the country to strengthen political and economic relations with the East.& This hypothesis has been tested in the framework of the Neoclassic Realism. The results of the article indicate that the east ward orientation in our country’s political and economic relations is less than a coherent and voluntary strategy from within and more than a response to the intensification of international sanctions against our country.