مطالعه تطبیقی تاثیر تحولات روسیه و عراق بر سیاست منطقه گرایی جمهوری اسلامی ایران و ترکیه

امروزه منطقه گرایی یکی از الزامات سیاست خارجی کشورها را شکل می دهد توجه به مناطق پیرامونی و پتانسیل های خاص هر کشور، دولت ها را به سمت راهبردهای منطقه ای خاصی رهنمود می کندکشورها تلاش دارند با استفاده از نقش منطقه ای و ظرفیت های موجود به افزایش قدرت بین المللی خود بیفزایندایران و ترکیه به عنوان دو کشور مهم منطقه ای به لحاظ شرایط خاص آنها در خاورمیانه، همواره به دنبال افزایش نقش منطقه ای خود بوده اند. تحولاتی که از سال 2011 در سوریه و سپس در کشور عراق از سال 2013 آغاز شد تاثیرات زیادی بر منطقه گرایی دو کشور برجای گذاشته است. براین اساس سوال پژوهش حاضر این است که تحولات سوریه و عراق چه تاثیری بر منطقه‌گرایی ایران و ترکیه داشته است؟ فرضیه نیز بدین گونه است که تحولات منطقه با توجه به فراهم آوردن فرصت ها و چالش های مشترک منطقه ای، نگاه ژئوپلتیک ایران و ترکیه را تقویت کرده است. شایان ذکر است که با استفاده از تز مجموعه های امنیتی منطقه ای مکتب کپنهاک چالش ها و فرصت هایی در قالب سه مولفه وابستگی متقابل امنیتی،الگوهای دوستی و دشمنی و همبستگی های فرهنگی و نژادی ایجاد شده استبراساس یافته های پژوهش، فرصت های سیاسی ایدئولوژیک و اقتصادی و چالش های امنیتی و اقتصادی، موجب تقویت سیاست منطقه گرایی ایران و ترکیه پس از تحولات منطقه شده است.این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی انجام شده و گردآوری داده ها نیز کتابخانه ای اسنادی بوده است.