مقایسۀ رویکرد یک‌جانبه‌گرایی و چندجانبه‌گرایی ایالات متحده در قبال پروندۀ هسته‌ای ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
عامری گلستانی حامد ,شجاعی بهروز
|
|
منبع
|
تحقيقات سياسي و بين المللي - 1396 - شماره : 31 - صفحه:167 -196
|
|
چکیده
|
برنامۀ هسته‌ای ایران، یکی از موضوع های مهم در رابطۀ آمریکا و ایران پس از انقلاب اسلامی است. رویکردهای مختلف آمریکا در قبال این پرونده نقش مهمی در فراز و فرود آن داشته است. دو رویکرد «یک‌جانبه‌گرایی» و «چندجانبه‌گرایی» از جمله مهم‌ترین آن‌هاست. در دورۀ جرج دبلیو بوش، آمریکا با پی‌گیری سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه، هژمون شدن را دنبال می‌کرد. در سال‌های آخر بوش، سیاستِ این دولت به‌دلیل ناکارآمدی‌های آن در خاورمیانه، رو به چندجانبه‌گرایی گذاشت، که البته رویکردی قوی نبود. اوباما سیاست‌های چندجانبه را در زمینه‌های مختلف؛ از جمله پروندۀ ایران دنبال کرد و مذاکره با ایران، و همکاری با کشورهای 1+5 حاصل چندجانبه‌گرایی آمریکا و تغییر در سیاست‌هایِ ایران بود. این مقاله، با روش مقایسه‌ای، به‌دنبال مقایسۀ این دو رویکرد اساسی با این پرسش است که «رویکردهای دولت بوش و اوباما در قبال پروندۀ هسته‌ای ایران، چگونه با هم قابل مقایسه‌اند؟» با این فرضیه که «در مقایسۀ میانِ سیاستِ آمریکا در قبال پروندۀ هسته‌ای ایران، «هژمونیک‌گرایی و نظامیگری» شاخص‌های مهم یک‌جانبه‌گرایی و «همکاری و نهادگرایی بین‌المللی»، شاخص‌های مهم چندجانبه‌گرایی هستند.»
|
|
کلیدواژه
|
یک‌جانبه‌گرایی، چندجانبه‌گرایی، ایالات متحده، ایران، پروندۀ هسته‌ای، تحریم
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز, گروه علوم سیاسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی مرکز تسوج, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
info@behroozshojaei.com
|
|
|
|
|
|
|