چالش‌هایی در منابع مطالعۀ فیلسوفان نخستین یونان

پیشاسقراطیان در سدۀ ششم پیش از میلاد، شیوه‌های پژوهش دو قلمرو علم و فلسفه را پایه ریختند؛ نخستین رسالات علمی را نگاشتند و مفاهیمِ پایه در فرآیند استنتاج را معرفی کردند. با وجود این، هیچ اثر مستقلی از ایشان به دست ما نرسیده و هرچه داریم پاره‌هایی است منقول از سخنان ایشان در آثار پسینیان که هریک، پاره‌نوشته را در سیاقی متفاوت آورده‌اند. ولی این شیوه همیشه در فهم سخن و ارزیابی پیشاسقراطیان کارایی ندارد. هرمان دیلس با کتاب عقیده‌نگاری یونانی خود شیوه‌ای نو در باب عقیده‌نگاری را مطرح کرد. وی سنت عقیده‌نگاری را به کتاب تئوفراستوس شاگرد ارسطو بازگرداند. بی‌توجهی دیلس به سوفسطاییان و سایر منابع را دانشمندان بعدی، از جمله منسفیلد، نقد کردند. براساس سخن وی، تاثیر سوفیست‌ها بر افلاطون، تاثیر نظر ارسطو دربارۀ عقیدۀ «دکسا» بر گلچین‌ها و کتاب‌های آموزه‌ای، و تاثیر سنت سلسله‌نگاری و آثار شارحان بر شکل‌گیری متون عقیده‌نگاری، از جمله موارد تاثیرگذار و شایان توجهی هستند که دیلس به آنها نپرداخته است.

Challenges in reading the Greek philosophers

Although Presocratics in 600 B.C founded new research ways in science and philosophy, wrote the first scientific essays, introduced basic conceptions of deduction, and abandoned mythological explanations, all we have of their works is but the fragments in the works of further doxographers, biographers, historians or philosophers who brought their statements between their own words. This would sometimes result in misunderstanding the presocratics’ purposes. Hermann Diels in his Doxographi Graeci raised a new method for dealing with doxography tradition. Diels’ new approach to doxography returned all this tradition to Aristotle’s pupil, Theophrastus. Some scholars like Jaap Mansfield criticized his disregard for the sophists like Gorgias and Hippias, and the successions of philosophers. According to his criticism, some matters like the Sophists’ influence on Plato, Aristotle’s definition of Doxa in the Placita and the influence of the succession and interpretation tradition on doxogtaphy are more noteworthy than Diels has thought.